Στα νέα έθιμα που πλέον έχουν καθιερωθεί στην πολυπολιτισμική Ευρώπη στην Γαλλία το νέο έτος ξεκίνησε με ένα βίντεο όπου νεαροί μετανάστες λυντσάρουν μια γυναίκα αστυνομικό. Το βίντεο δημοσιοποιήθηκε από τους ίδιους τους δράστες. Τέτοιου περιεχομένου βίντεο αυξάνονται διαρκώς και έχει δημιουργηθεί ένα νέος όρος για το είδος: «τζιχάντ πορνό.»
Κατά τα άλλα οι γαλλικές αρχές είναι ικανοποιημένες από την ηρεμία και ειρήνη που επικράτησε την γιορτινή περίοδο αφού μόνο 650 αυτοκίνητα καταστράφηκαν από βανδαλισμούς σε περιοχές που κυριαρχούν μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Όλα βαίνουν καλώς αφού σε έρευνα του Ifop και του Ινστιτούτου Montaigne, μόνο το 28% των μουσουλμάνων στην Γαλλία «απορρίπτει τους νόμους του κράτους και θεωρεί σημαντικότερη τη Σαρία.» Μόνο το 60% θέλει οι γυναίκες – παντός θρησκεύματος – να φοράνε μαντίλες σε δημόσιους χώρους, και μόνο το 50% των νεαρών μουσουλμάνων να είναι υπέρ της πολυγαμίας και της ισλαμικής μαντίλας, «με το πιο ανησυχητικό να είναι η διαπίστωση των συντακτών της μελέτης ότι πρόκειται για μια τάση της γενιάς τους που δεν εξασθενεί καθώς μεγαλώνουν σε ηλικία.»
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς οι γαλλικές αρχές έχουν καταγράψει 267.000 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης μόνο τα τελευταία δύο χρόνια. Μετά από τόσους βιασμούς, λιντσαρίσματα και άλλες κακοποιήσεις θα ήταν αναμενόμενο το γαλλικό κράτος να πάρει κάποια μέτρα. Τελικά το πολιτικό κατεστημένο έχει αποφασίσει να απαγορεύσει το “καμάκι”.
Αν κάτι χαρακτηρίζει ιδιαίτερα το μοντέρνο ευρωπαϊκό κράτος η τάση στο να δημιουργεί de facto δύο παράλληλα νομικά καθεστώτα. Αν ανήκεις σε κάποια προστατευόμενη ομάδα του αριστερού κατεστημένου, π.χ. μουσουλμάνος λαθρομετανάστης ή απλά μπαχαλάκης, το κράτος σου αυξάνει τα περιθώρια στο να καταπατάς τα βασικά δικαιώματα πολιτών που δεν ανήκουν στις λεγόμενες προστατευόμενες ομάδες. Αν ανήκεις στον γενικό πληθυσμό, το ίδιο κράτος που παραβλέπει βιασμούς και λιντσαρίσματα, έρχεται με κάθε νέο νομοθέτημα να σου περιορίσει όλο και περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα.
Αν σέβεσαι τα δικαιώματα των συμπολιτών σου, αν είσαι νομοταγής και γενικά παραγωγικό άτομο στην κοινωνία, η όλη αυτή συμπεριφορά είναι τουλάχιστον ύποπτη – αν όχι μια αυτόματη απόδειξη της ενοχής σου, που νομιμοποιεί την περεταίρω παρείσδυση του κράτους στην ιδιωτική σου ζωή. Η κανονικότητα, ο δυτικός τρόπος δράσης και σκέψης, γίνονται όλο και πιο συχνά ενδείξεις και αποδείξεις ενοχής.
Μετά την ήττα του μαύρου και του κόκκινου ολοκληρωτισμού η Ευρώπη αντιμετωπίζει ξανά μια κρίση που υποσκάπτει τις θεμελιώδεις αξίες της. Και αυτή η κρίση δεν είναι παρά ένα τεχνητό δημιούργημα μιας κυβερνώσας ελίτ που έχει χάσει κάθε επαφή με τα έθνη που υποτίθεται εκπροσωπεί.
