Είναι εμφανές πως η οικονομική κρίση δεν είναι τόσο σοβαρό πρόβλημα όσο η ηθική κρίση, η οποία αποτέλεσε και αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της. Και είναι εξίσου εμφανές πως ένας χώρος που ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για την υποβάθμιση του αξιακού πλαισίου των Ελλήνων είναι ο καλλιτεχνικός χώρος. Σε καμία περίπτωση, βεβαίως, δεν ευθύνεται το σύνολο των καλλιτεχνών, αλλά ένα μέρος αυτών. Ένα μέρος που προβλήθηκε ιδιαίτερα λανσάροντας λανθασμένα πρότυπα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γελούσαμε με θεάματα που γελοιοποιούσαν ή εξύβριζαν τις πατροπαράδοτες αξίες, οι οποίες αποτελούν θεμέλιο της κοινωνίας μας.
Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές είναι η ελληνική οικογένεια. Ο θεσμός και αξία παράλληλα συνεχώς υποβαθμιζόταν μέσα από θεάματα, έργα, δημιουργίες κλπ σε βαθμό που πλέον έχει αλλοιωθεί η ίδια η έννοια του. Και η αλλοίωση αυτή ενισχύθηκε σε μεγάλο βαθμό και μέσα από τηλεοπτικές σειρές.
Αποτέλεσε, λοιπόν, έκπληξη για εμένα προσωπικά όταν πέτυχα στην τηλεόραση μια σειρά που όχι μόνο δεν αποδοκίμαζε ή υποβάθμιζε την ελληνική οικογένεια αλλά αντιθέτως, την πρόβαλε ως πρότυπο ζωής και ηθικής! Μια φωτεινή εξαίρεση σαν μια μικρή ακτίνα που ξετρύπωσε μέσα από έναν σκοτεινιασμένο και γεμάτο σύννεφα ουρανό. Εξεπλάγην αλλά και χάρηκα από το γεγονός ότι καλλιτέχνες με αρχές και αξίες δημιουργούν έργα που τα χρειάζεται η ταλαιπωρημένη κοινωνία μας…
Δε θα πω το όνομα της τηλεοπτικής σειράς γιατί σκοπός μου δεν είναι να κάνω διαφήμιση. Θα περιγράψω μόνο πως σε μία σκηνή ένα αντρόγυνο μέσης ηλικίας ετοιμαζόταν για το γάμο του παιδιού τους και όλο χαρά και υπερηφάνεια έλεγε ο άντρας στη γυναίκα ή το αντίστροφο «Τα καταφέραμε»…
Αυτή είναι η μαγεία της οικογένειας ως θεσμού. Και είναι πραγματικά ελπιδοφόρο που προβάλλεται –έστω και περιορισμένα- σε μια κοινωνία με τέτοια προβλήματα ηθικά και αξιακά. Είμαι σίγουρος πως αν εμφανιστούν και άλλοι τέτοιοι καλλιτέχνες θα τα καταφέρουμε κι εμείς…
