Λίγες ώρες έμειναν για την τελευταία μεγάλη γιορτή του χρόνου και οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις. Η κίνηση στην αγορά έχει αυξηθεί και όλοι αναζητούν εναγωνίως τον τρόπο που θα τους κάνει να περάσουν καλύτερα φέτος τα Χριστούγεννα, ένα ακριβότερο δώρο, πλουσιότερο γεύμα κλπ (κατά το μέτρο των εποχών βέβαια).
Αλλά είναι αυτό το νόημα των Χριστουγέννων; Η ερώτηση, όσο τετριμμένη και αν ακούγεται, τόσο ουσιαστική παραμένει.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες συγγενείς και φίλοι πασχίζουν να βρούν τον καλύτερο τρόπο να ξοδέψουν, τις ολοένα μικρότερες, οικονομίες τους, με απώτερο στόχο να δείξουν στους «σημαντικούς άλλους», πόσο σημαντικοί είναι. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που θεωρούν ότι το ύψος της τιμής του χριστουγεννιάτικου δώρου, είναι ευθέως ανάλογο του ύψους της αγάπης τους για ή από το εκάστοτε πρόσωπο. Δεν πρόκειται να πει κανείς ότι τα δώρα δεν είναι καλά ή ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μια πολύ ταιριαστή εποχή να τα προσφέρουμαι στους αγαπημένους μας. Εκείνο, όμως, που πρέπει να θυμόμαστε, αν και όλο και περισσότεροι το ξεχνούν, είναι ότι το πραγματικό δώρο των Χριστουγέννων είναι αυτοί οι ίδιοι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι. Κανένας συγγενής ή φίλος και σίγουρα κανένα παιδί δεν θα εκτιμήσει το ακριβό δώρο, όπως θα εκτιμήσει το γεμάτο σπίτι, την ημέρα των Χριστουγέννων. Η ανάμνηση των Χριστουγέννων που πέρασαν μαζί με την οικογένεια, την διευρημένη, ελληνική οικογένεια, με παππούδες, γιαγιάδες, θείες και θείους, αδέρφια και ξαδέρφια μέχρι του βαθμού που φτάνει να γίνεται αμφίβολη η κοινή καταγωγή, είναι μοιραίο ότι θα επισκιάζει πάντα και εξίσου το ακριβό ή φτηνό δώρο και το πλούσιο ή ταπεινό γεύμα. Τα υλικά αγαθά, όπως ξέρει κάθε συντηριτικός άνθρωπος, είναι μόνον μέσα για την επίτευξη των επιθυμιών μας και όχι επιθυμίες από μόνα τους. Η προσωπική, ειδικά η οικογενειακή, επαφή πάντα θα τα παραμερίζει.
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα των ημερών,που πληγώνει όλους εμάς τους συντηριτικούς, είναι ο εκκοσμικευμένος χαρακτήρας τους. Ζούμε σε μια εποχή ολοκληρωτικής εκκοσμίκευσης από την οπόια ούτε και τα Χριστούγεννα δεν έχουν ξεφύγει.
Πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδίως όσο κατεβαίνουμε στην ηλικιακή κλίμακα, αντιμετωπίζουν τα Χριστούγεννα ως μια ακόμη αργία. Αναμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα γιατί θα μπορέσουν επιτέλους να πάρουν άδεια, να κλείσουν τα σχολεία και τα τα πανεπιστήμια και να βρούν έτσι χρόνο για τα διάφορα σχέδια τους. Οι διακοπές είναι, βέβαια, αναπόσπαστο μέρος των Χριστουγέννων, αλλά δεν θεσπίστηκαν για να μπορούμε να βγαίνουμε για ποτάκι με παρέα μέχρι το ξημέρωμα. Μην με παρεξηγήσετε, δεν έχω τίποτα με μια ωραία βραδινή έξοδο. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει κάλλιστα (και συνήθως γίνεται) όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ακόμη περισσότερο, μπορεί να γίνει την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Η διαφορά είναι, ότι η ημέρα των Χριστουγέννων, σε αντίθεση με την Πρωτοχρονιά, είναι μια καθαρά θρησκευτική, και δη Χριστιανική, εορτή. Η αργία των Χριστουγέννων θεσπίστηκε, με κύριο σκεπτικό να αφιερωθεί η ημέρα στην λατρεία της ενανθρώπισης του Κυρίου. Αυτό σημαίνει ότι η ημέρα εκείνη έχει προοριστεί για να συμμετέχουμε στην Θεία Λειτουργία. Παρεπόμενο φυσικά είναι το να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας, η οποία μόνο στις δύο μεγάλες θρησκευτικές εορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα, συγκεντρώνεται σε όλο της το μεγαλείο. Αλλά το να περάσουν χαρούμενα αυτές οι ημέρες, με τόσους ανθρώπους, αρκετούς από τους οποίους σπάνια συναντούμε τον υπόλοιπο χρόνο, απαιτεί από εμάς να δεχτούμε πραγματικά το σωτήριο μήνυμα της ημέρας. Χωρίς τον θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής, χωρίς την προηγηθείσα νηστεία, Εξομολόγηση και Κοινωνία, είναι αδύνατον να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να γιορτάσουμε ουσιαστικά και με αγάπη το μεγάλο αυτό γεγονός του Χριστιανισμού.
Γι’αυτό, λοιπόν, Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν γίνονται, γιατί τότε θα ήταν μια ακόμη ημέρα του χρόνου σαν όλες τις άλλες, το πολύ-πολύ μια κοσμική γιορτή περιορισμένης σημασίας.
Εύχομαι, λοιπόν, καλά Χριστούγεννα – όχι απλώς καλές γιορτές- και χρόνια πολλά σε όλους.
