του Αθανάσιου Γκουρνέλου*
Δυστυχώς ο πολιτιστικός Μαρξισμός έχει εγκατασταθεί τόσο βαθειά στο μυαλό του μέσου Δυτικού, όπου κάθε ανάλυση του, γίνεται βασισμένη στον υλισμό και στον απλουστευτικό δυισμό της σχέσεως εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου. Έτσι λοιπόν η Δύση είναι κακιά διότι είναι πλούσια, επιτυχημένη και ισχυρή, ενώ το Ισλάμ είναι φτωχό και αδύναμο και εξ αυτού γεννά τρομοκράτες οι οποίοι αδικήθηκαν από την ζωή και την Δύση. Φτωχοί, αμόρφωτοι, αδικημένοι και αναγκασμένοι να βιώνουν την εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων από την Δύση, αναγκάστηκαν να στραφούν στην βία. Το ότι το Ουαχαμπιστικό Ισλάμ και ο Σαλαφισμός είναι δημιούργημα Αράβων, πλούσιων ακαδημαϊκών, δεν έχει καμία σημασία. Το ότι το Ισλάμ, τον Σουνιτισμό, την Τζιχάντ και το Κοράνι τα έφτιαξαν Άραβες προ αιώνων, δεν αφορά κανέναν.
Το ίδιο απλουστευτικά και απόλυτα, ο μέσος Δυτικός κριτικάρει τον Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό παρεμβατισμό υιοθετώντας ένα αφοριστικό ‘’εμείς φταίμε για όλα αυτά’’. Η γεωπολιτική, η γεωστρατηγική, οι διεθνείς σχέσεις, οι δημογραφίες και ανταγωνισμός δεν έχουν καμία θέση στο μυαλό του. Είναι απλά μια αντίληψη παράγωγο της εαυτοφοβικής συμπεριφοράς που μαζικά επέβαλλαν η Νέα Αριστερά και η φερόμενη ως κεντροδεξιά στους πολίτες. Τι και αν το Ιράν και η Σαουδική Αραβία ελέγχουν την Μέση Ανατολή περισσότερο από τις ΗΠΑ; Τι και αν η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι καταστρεπτική όσο βρίσκεται στα χέρια των neocons; Συλλήβδην φταίει η Δύση.
Το ίδιο απλοϊκά και ‘’οι ριζοσπάστες δεν εκφράζουν τους απλούς πιστούς’’ ή το ακόμα καλύτερο ‘’ και εμείς κάναμε σταυροφορίες’’. Σχεδόν κανείς δεν κάθισε να αφιερώσει χρόνο στο να καταλάβει τι είναι τα Χαντίθ, οι Σούρες, οι φατβες, η ουνμα και για ποιόν λόγο στο Ισλάμ καλλιεργείται ο γάμος ανάμεσα σε Μουσουλμάνους άντρες και μη Μουσουλμάνες γυναίκες. Πάλι οι συμπολίτες μας αναζητούν απλές απόψεις, απλές λύσεις σε προβλήματα που παραμένουν ζωντανά ολόκληρους αιώνες. Επαναλαμβάνω πως δεν πρόκειται να εξηγήσεις την πολυπλοκότητα των περιφερειακών υπερδυνάμεων, των πολύπλοκων σχέσων των ανθρώπινων συνόλων, των νέων οικονομιών,των περιφερειακών συγκρούσεων, των ενεργειακών πόρων και των διεθνών σχέσεων σε κανέναν. Ο κόσμος θέλει απλά πράγματα και ένα τόσο απλό πράγμα είναι οι κακοί Αμερικάνοι και οι καλοί Ρώσοι, οι κακοί Δυτικοί και οι καλοί φτωχοί του Τρίτου κόσμου και ου τω κάθε εξής.
Κάπως έτσι ο μέσος Έλληνας αναμασά το περίφημο ‘’ εμείς τα πάμε καλά με τους Άραβες’’ ή άλλα εξίσου ανόητα όπως ‘’ εμείς δεν είχαμε αποικίες’’, ’’εμάς μας σέβονται’’. Εμείς δεν τα πάμε καλά με τους Άραβες, δεν τα πήγαμε ποτέ καλά με τους Άραβες. Αυτό που κάναμε ήταν να έχουμε οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με τους Άραβες. Όμως αυτό δεν νομίζω να αφορά τον μεγαλωμένο στο Βέλγιο, το Λονδίνο ή τον Νέο Κόσμο Ουαχαμπίτη. Εμείς δεν είχαμε αποικίες αλλά συνηθίζαμε να αποκεφαλίζουμε Μουσουλμάνους κατά την Βυζαντινή μας περίοδο και επαναστατήσαμε εναντίον τους το 1821. Μαντέψτε! Το ότι εμείς ξεχάσαμε την ιστορία μας ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ πως το έκαναν και οι Μουσουλμάνοι, πολύ περισσότερο οι Σαλαφιστές. Όταν δημοσιεύουν χάρτες στους οποίους η Ελλάδα είναι μέρος του χαλιφάτου τους, όταν ισχυρίζονται πως θα κάνουν την Ευρώπη Ισλαμικό Κράτος και όταν ισχυρίζονται πως θα φέρουν την κόλαση στην γη των απίστων, εννοούν πως ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Και όμως ο Έλληνας δεν το δέχεται, θεωρεί βλακωδώς πως η βία είναι κάτι που θα συμβεί κάπου αλλά, κάπου μακριά.
Σε όλο τον πλανήτη, όπου υπάρχει Ισλάμ υπάρχει πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί να φέρει ευθύνες η Δύση για τον Ισλαμισμό; Το πρόβλημα δεν είναι απλά το ΙΣΙΣ ή η Αλ Κάιντα και ο (όντως προβληματικός) ρόλος των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι πως οι σχολές ανάλυσης του Ισλάμ, μέσα στα μαντράσας, τα τζαμιά και τις ακαδημίες, επιτρέπουν να αναλύουν οι λαοί (ΝΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ) εκείνοι, το Ισλάμ με βάσει το Κοράνι, τα Χαντίθ ή τις Σούρες, στεκόμενοι στο ζήτημα βία. Και ΟΧΙ αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της Δύσης. Αυτό συμβαίνει σε όλο τον Ισλαμικό κόσμο, πριν ακόμα την δεκαετία του 1920 όπου και αναπτύχθηκε η Ισλαμική αδελφότητα. Ο Αραβικός κόσμο γεννά τρομοκράτες εδω και έναν αιώνα και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της ”κακιάς Δύσης”. Πρόκειται για πολιτική ιδεολογία η οποία βρίσκεται μέσα σε ένα θρησκευτικό σύστημα. Το πρόβλημα δεν είναι οι 5-10 τρελοί με AK47. Το πρόβλημα είναι οι Μουσουλμάνοι που πέταγαν πέτρες στα ασθενοφόρα στα προάστια του Παρισιού την ώρα του χαμού. Είναι οι Μουσουλμάνοι που απαιτούν νομικό πλουραλισμό στο Λονδίνο, που απαιτούν Σαρία στην Στοκχόλμη, που εγκρίνουν τις πράξεις του ISIS στις δημοσκοπήσεις που γίνονται και είναι οι Μουσουλμάνοι που ζητούν νυφοπάζαρα στο Βερολίνο.
Οι Δυτικοί πάσχουμε, είμαστε ασθενείς, εαυτοφοβικοί, πασιφιστές, αρνούμαστε να δεχθούμε πως ο κόσμος είναι βίαιος, αρνούμαστε να δεχθούμε πως τα ανοιχτά σύνορα θα αποτελέσουν το τέλος της υλικής ευδαιμονίας και του πολιτισμού μας. Ενδεικτικό ήταν το περιστατικό της επίθεσης στην συναυλία. Μπήκαν οπλισμένοι τρομοκράτες σε συναυλία και άρχισαν να σκοτώνουν κόσμο. Οι σεκιουριτάδες στην είσοδο ήταν άοπλοι, οι πελάτες στην συναυλία ήταν άοπλοι, οι γείτονες στα μπαλκόνια ήταν άοπλοι. Αλλά δεν φταίει το Ισλάμ. Φταίνε τα όπλα. Κανείς μα κανείς δεν απαίτησε να αλλάξουν οι νόμοι οπλοκατοχής που καταντούν τους πολίτες μας έρμαια του κάθε ψυχασθενούς, αντιθέτως η Ε.Ε σκέφτεται τον περαιτέρω περιορισμό τους!!! Λες και οι τρομοκράτες δεν έχουν παράνομα δίκτυα, λες και δεν μπορούν να μακελέψουν ανθρώπους με κουζινομάχαιρα όπως κάνουν στην Κίνα! Όμως οι πολίτες μας πάλι δειλιάζουν, δεν θέλουν όπλα διότι φοβούνται πως αυτό οδηγεί στην βία και δεν δέχονται ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο. Δεν δέχονται πως για τις μεγάλες μάζες της Ασίας και της Αφρικής, οι ίδιοι και ο τρόπος ζωής μας, αποτελούν λάφυρο. Δεν δέχονται πως ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ψυχρός πόλεμος δεν ήταν οι τελευταίοι πόλεμοι που βιώσαμε.
Στον ορίζοντα ανοίγουν δυο μονοπάτια και οι επιλογές που θα κάνουμε θα διαχωρίσουν τους Ευρωπαίους σε δύο ρεύματα. Ένα εκείνο που θα επιθυμεί την διατήρηση της Παράδοσης, την υπεράσπιση του Πολιτισμού και της Ευρώπης και ένα που θα απαιτεί να γονατίσουμε μπροστά στον ολοκληρωτισμό του Ισλάμ. Ή με εμάς λοιπόν ή με τους βάρβαρους.
*Ο Αθανάσιος Γκουρνέλος είναι εκδότης του Πολιτικού Περιοδικού PATRIA και Πολιτικός Αναλυτής
