Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ με 9,5 μονάδες διαφορά από τη ΝΔ προκάλεσε λύπη
στο αριστερό κοινό (ακόμα και σε αριστερούς που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ) και
ενθουσιασμό στους δεξιούς ψηφοφόρους (ακόμα και σε δεξιούς εκτός
ΝΔ). Κι αυτό γιατί χαρακτηρίζεται ως «ήττα της Αριστεράς».
Προφανώς, το θέμα δεν μπορεί να αναλυθεί σε λίγες γραμμές. Σίγουρα
είναι αρκετοί αυτοί που θεωρούν πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά». Η
αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο αριστερά όσο επιτρέπουν οι
συνθήκες και δεδομένης της συμμετοχής της χώρας μας σε δυτικές
συμμαχίες. Όπου μπορεί, και ιδιαίτερα σε ζητήματα κοινωνικά είναι
αριστερά (σε αντίθεση με τα οικονομικά ζητήματα).
Η Αριστερά, όμως, στην Ελλάδα δεν ήρθε το 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε
πολλά χρόνια πριν. Μετά από δεκαετίες διωγμών, η Αριστερά
νομιμοποιήθηκε το 1974 και απέκτησε το ιδεολογικό προβάδισμα και
τη λεγόμενη «ιδεολογική κυριαρχία» μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981.
Από τότε και μέχρι σήμερα το «αριστερό» αντιμετωπίζεται με επιείκεια
και σεβασμό από το πολιτικό προσωπικό της χώρας και όχι μόνο. Η
διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έπληξε ως ένα βαθμό την εξιδανικευμένη
εικόνα της Αριστεράς. Οι οπαδοί της ιδεολογικής κυριαρχίας της
Αριστεράς υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι αριστερά» για να μην
πληγεί αυτή η εικόνα.
Ηττήθηκε, λοιπόν, η Αριστερά; Αν θέλετε τη γνώμη μου όχι. Όχι,
βεβαίως, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά αλλά επειδή η αριστερά
έχει διεισδύσει σε κάθε τομέα ης κοινωνικής δραστηριότητας ως κάτι
«Ιερό». Για να ηττηθεί η αριστερά θα πρέπει πρώτα να ηττηθούν οι
αντιλήψεις της: η ενίσχυση μιας εθνοκεντρικής παιδείας με έμφαση στα
στοιχεία που μας εξατομικεύουν ως έθνος καθώς και η καλλιέργεια της
εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης στα σχολεία (όπως ορίζει και το
Σύνταγμα στο 16 παρ.2) μακριά από προπαγανδιστικούς λόγους
καθηγητών που επιχειρούν να υποβαθμίσουν αυτές τις αξίες.
Θα πρέπει τα Πανεπιστήμια να γίνουν χώροι ουσιαστικής ελεύθερης
έκφρασης και όχι ορμητήρια παρανομίας και ιδεολογικού μίσους.
Θα πρέπει να ενισχυθεί η οικογένεια ως θεσμός και να δίνονται κίνητρα
στα νέα ζευγάρια να τεκνοποιούν με παράλληλη φοροελάφρυνση και
διευκολύνσεις. Θα πρέπει ο νόμος να εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση
και να είναι «ο τύρρανος όλων».
Η επίτευξη τέτοιων στόχων θα είναι που θα φέρει την ήττα της
αριστεράς, που δεν είναι ένα κόμμα ή ένας πολιτικός φορέας αλλά μια
αντίληψη που επικρατεί στη χώρα πάνω από 40 χρόνια…
