Εμείς οι συντηρητικοί αποδεχόμαστε ότι η ομορφιά είναι αξία αυταπόδεικτη. Και προφανώς την αναγνωρίζουμε και στην εικόνα της Τζούλια Νόβα, που τις τελευταίες ημέρες αποφάσισε να συνταχθεί με τους απολογητές του κομμουνισμού, κάνοντας τον Σολζενίτσιν και όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία στις χώρες που βρίσκονταν πίσω από το παραπέτασμα να γυροβολάνε στους τάφους τους.
Έγραψε λοιπόν η κ. Νόβα κατά την διάρκεια διαδικτυακής της αντιπαράθεσης με κάποιους που (κακώς) της άσκησαν κριτική για μια μπλούζα με τα αρχικά της Σοβιετικής Ένωσης που φόραγε πώς «Επειδή μου έχουν μιλήσει οι γονείς, γονείς των φίλων μου και οι παππούδες γι αυτο και δεν έχω πρόβλημα να την φορέσω. Όσο ήταν η Σοβιετική Ένωση δεν πείνασε κανείς απο όσους γνωρίζουμε, υπήρχε δωρεάν παιδεία, δωρεάν νοσηλεία, δουλειά και γενικά δεν είχε κακή ποιότητα ζωής ο κόσμος. Σπουδαζες και το ίδιο το κράτος κοιτούσε να σου βρει θέση εργασίας και ήξερες πως δεν θα έχεις άγχος για την επιβίωση σου. Εντάξει δεν μπορούσε ο κόσμος να ταξιδεψει εξωτερικό, ΟΚ, και όλα τα προϊόντα έπρεπε να είναι ντόπια και όχι εισαγωγής. ΟΚ, αλλά κατά τ’ αλλα δεν ήταν κι τόσο άσχημα. Και αν σκεφτείς ότι μετά την διάλυση ο κόσμος πεινάει εκεί, οπότε χωρίς να συμφωνώ να ξαναγινόταν η Σοβιετική Ένωση, δεν μπορώ να πω ότι ήταν όλα τόσα άσχημα εκείνα τα χρόνια».
Από ό,τι φαίνεται η συμπαθέστατη αυτή κυρία, νοσταλγεί αυτό το οποίο δεν έζησε, εξιδανικεύοντας το. Λογικό να συμβαίνει και αυτό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι τόσο πολύ το ότι υπάρχουν «νοσταλγοί» του κομμουνισμού. Δεν πιστεύω καν ότι η κ. Νόβα είναι μια εξ’ αυτών. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι για τον σύγχρονο άνθρωπο η ελευθθερία κατηγοριοποιείται πιο κάτω από την «άνεση» και τις «δωρεάν παροχές’ από το κράτος. Λίγο πιο κάτω από το άγχχος για την … καθημερινότητα και την επιβίωση. Και η αλήθεια είναι ότι δίχως ελευθερία, δεν υπάρχει και άγχος. Είσαι ευθύνη κάποιου άλλου και πάς σύμφωνα με τις δικές του επιλογές. . Στην εποχή που η ελευθερία περιορίζεται με κάθε είδους δικαιολογία, με αντιδράσεις λιγοστές, λόγω της κυριαρχίας ενός υλιστικού μηδενισμού τέτοιου είδους απόψεις που υποτιμούν τελικά την ελευθερία θα τις συναντούμε ολοένα και περισσότερο Δεν χρειάζεται να μιλάνε αποκλειστικά υπέρ του σοβιετικού καθεστώτος. Μπορεί να επικαλούνται άλλου είδους ‘ευγενείς σκοπούς’, όπως την ασφάλεια, την υγεία, την ψηφιοποίηση και την ανάγκη διαχείρισης του «πληθυσμού».
Και το πρόβλημα με αυτούς που ήδη τις εκφέρουν είναι και το ότι δεν έχουν την καλαίσθητη παρουσία της κ. Νόβα.
