του Νικόλαου Μπάστα
Σε έναν άκρως πανηγυρικό λόγο της εκπροσώπου τύπου του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ισπανίας το 2009, η Λέϊρε Παχίν προέβλεψε ότι η σύμπτωση της δεύτερης επανεκλογής στην προεδρία της Ισπανίας του Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο και η εκλογή του Ομπάμα στις ΗΠΑ σήμαιναν ένα λαμπρό μέλλον για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Το νέο υπουργικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης είχε όχι μόνο περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες αλλά ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και ένα νέο υπουργείο. Το υπουργείο Ισότητας. Επικεφαλής του οποίου ήταν η νεότερη υπουργός στην Ιστορία της Ισπανικής δημοκρατίας Μπιμπιάνα Άϊντο. Σκοπός αυτού του νέου θεσμού ήταν : « …η προώθηση και εκτέλεση πολιτικών της Κυβέρνησης πάνω σε θέματα ισότητας, η εξαφάνιση κάθε είδους διάκρισης πάνω σε ανθρώπους για λόγους φύλου, χρώμα δέρματος ή εθνικότητας , θρησκείας ή ιδεολογίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ηλικίας ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης προσωπικής ή κοινωνικής, και η εξαφάνιση της σεξιστικής βίας…» Επίσης θα προωθούσε νόμους και μέτρα για την «…εξασφάλιση της ίσης μεταχείρισης και ίσων ευκαιριών μεταξύ αδρών και γυναικών καθώς και την προώθηση της συμμετοχής γυναικών στην κοινωνία και στην πολιτική».
Για μία τόσο σοβαρή αποστολή, καθώς και τόσο ευρεία, θα περίμενε κανείς ότι η στελέχωση ενός υπουργείου θα γινόταν με ιδιαίτερη προσοχή εφόσον η κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας ήταν διατεθειμένη να επενδύσει 100 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος για τον σκοπό αυτό. Η υπουργός Μπιμπιάνα Άϊντο, γεννηθείσα το 1977, ήταν γόνος μεγαλοστελέχους του Σοσιαλιστικού κόμματος στην Ανδαλουσία και χάρη στις γνωριμίες του πατέρα της, είχε μία μετεωρική πορεία από την στιγμή της εγγραφής της στις Σοσιαλιστικές Νεολαίες του Κάδιξ το 1999. Τοποθετήθηκε σε διάφορα πόστα στην τοπική κυβέρνηση και στην τράπεζα Unicaja. Πόστα που έμοιαζαν να είναι φτιαγμένα μόνο γι’ αυτήν. Όπως για παράδειγμα, η θέση που κατείχε ακριβώς πριν γίνει υπουργός. Μεταξύ του 2006 και 2008 διετέλεσε διευθύντρια της Υπηρεσίας της Ανδαλουσίας για την Προώθηση και Ανάπτυξη του Φλαμένκο. Δηλαδή, το είδος μουσικής και τον χορό των τσιγγάνων με τα πιτσιλωτά φορέματα που όλοι γνωρίζουμε. Παραμένει άγνωστο εάν πήγαινε σε καταυλισμούς για να ανακαλύψει νέα ταλέντα ή έπαιρνε τα ήδη υπάρχοντα και έκανε διακρατικές συμφωνίες. Ήταν επίσης γνωστή για τους αγγλισμούς που εισήγαγε σε επίσημες ομιλίες της (π.χ.«αυτό είναι πολύ γουάϊ») , για την τάση της να αλλάζει την κατάληξη λέξεων γένους αρσενικού σε θηλυκές και να αδιαφορεί για τις παρατηρήσεις της Βασιλικής Ακαδημίας της Ισπανικής Γλώσσας επειδή αυτή αποτελείται στην πλειοψηφία της από άνδρες.
Η τριετής ύπαρξη του Υπουργείου αυτού και τα περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν σε αυτό, – συν τα περίπου 13 εκατομμύρια σε τόκους που πληρώνει το ισπανικό δημόσιο καθ’ έτος μια και αυτά τα χρήματα αντλήθηκαν από ομολογίες- έχουν δημιουργήσει μία αντιπαράθεση η οποία δεν έχει καταλαγιάσει στην κοινωνία. Από την μια πλευρά ο λεγόμενος «προοδευτικός χώρος», που αποτελείται από κρατικοδίαιτους καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, φεμινιστικές οργανώσεις και από την άλλη οι λεγόμενοι «συντηρητικοί» με αιχμή δόρατος την καθολική εκκλησία, την περί αυτής εθελοντικές οργανώσεις και τις ενώσεις θιγόμενων που άρχισαν να ξεφυτρώνουν όσο περνούσε ο καιρός.
Η φιλολογία πάνω στο θέμα είναι πολύ μεγάλη και ως εκ τούτου θα γίνει αναφορά στα πιο σημαντικά ζητήματα.
Στο θέμα της γυναικείας απελευθέρωσης μειώθηκε το κατώτερο όριο ηλικίας του συναινετικού έρωτα στα 13 έτη (απαραίτητη ταυτόχρονη συναίνεση γονέων ως τα 16 έτη), επιτράπηκε πλήρως η χρήση του αντισυλληπτικού χαπιού «της επόμενης ημέρας» από γυναίκες ηλικίας 16 ετών και πάνω, επιτράπηκε η χωρίς όριο έκτρωση και αφαιρέθηκε η βοήθεια των 2.500 ευρώ ανά γέννηση παιδιού. Η εκκλησία καταγγέλλει ότι πλέον ένα έμβρυο πειραματόζωου έχει περισσότερα δικαιώματα στην ζωή από ένα ανθρώπινο έμβρυο, βάση της παρούσας νομοθεσίας, που επίσης προβλέπει μεγαλύτερη προστασία στο εγκυμονών πειραματόζωο από ότι στην εγκυμονούσα γυναίκα. Από το 2009 έως την 01/01/2013 οι γεννήσεις έχουν πέσει 12,8%. Αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, της φυγής ατόμων αναπαραγωγικής ηλικίας στο εξωτερικό και της αφαίρεσης του επιδόματος γεννήσεως τέκνου. Είναι πολύ νωρίς να πούμε που θα οδηγήσουν τον κυρίως Ισπανικό κορμό της κοινωνίας αυτές οι ριζοσπαστικές αλλαγές.
Στο θέμα της ισότητας. Επιδοτήθηκε η πρόσληψη γυναικών και ατόμων με αναπηρίες και έτσι σχεδόν εξαλείφθηκε η διαφορά μεταξύ άνεργων ανδρών και γυναικών. Δεν μειώθηκαν όμως οι άνεργες γυναίκες οι οποίες σε αυτά τα τρία χρόνια αυξήθηκαν κατά 400 και πλέον χιλιάδες στο σύνολο. Σε μία εποχή όπου συντελείται καθαρή καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας αυτό σήμαινε ότι την στιγμή που ο άνδρας έμενε άνεργος, η σύζυγος έβγαινε πολλές φορές για πρώτη φορά (ή μετά από πολλά χρόνια) από το σπίτι για να βρει μία προσωρινή δουλειά ως ανειδίκευτη προκειμένου να στηρίξει όπως – όπως την οικογένεια. Στο ίδιο το Υπουργείο Ισότητας τα ποσοστά εργαζομένων ήταν 95% γυναίκες και 5% άνδρες. Επιτράπηκε η υιοθεσία παιδιών από παντρεμένα ζευγάρια τα οποία αποτελούσαν άτομα του ιδίου φύλου και το Υπουργείο Ισότητας άρχισε να συντηρεί οικονομικά ενώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων όχι μόνο της Ισπανίας αλλά και σε όλα τα μέρη του κόσμου όπου η ομοφυλοφιλία ήταν καταδικαστέα. Οριστικοποιήθηκε η απόσυρση Σταυρών από τις τάξεις ακόμα και των θρησκευτικών σχολείων εάν έστω και ένας γονέας δήλωνε ότι τον προσέβαλε η ύπαρξη του εκεί. Οπότε δημιουργήθηκε ένα μπαράζ αιτήσεων από αριστερούς και μουσουλμάνους μετανάστες γονείς. Επιδοτήθηκαν ακαδημαϊκοί για την παραγωγή και συγγραφή έργων φεμινιστικού περιεχομένου. Πολλά με μακρόσυρτους τίτλους. Όπως με την απόφαση της 30 Δεκεμβρίου του 2009 όπου αποφασίσθηκε να δοθούν 29.597 ευρώ για την συγγραφή του βιβλίου «Δημιουργία χάρτη των νευρικών απολήξεων και του σεξουαλικού ερεθισμού της κλειτορίδας και των χειλών του αιδίου : η εφαρμογή του στην ανάπλαση γεννητικών οργάνων».
Αυτό που όμως έχει δημιουργήσει τον περισσότερο σάλο είναι οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Στην Ισπανία ο όρος που χρησιμοποιείται για το ίδιο πράγμα είναι «Βία του ανδρικού φύλου» (ViolenciaMachista ή Violenciadegenero). Προκειμένου να δικαιολογηθούν ποσά τα οποία θα διατίθεντο σε οργανώσεις προστασίας κακοποιημένων γυναικών, έγινε μία προσπάθεια αύξησης των θυμάτων και υπέρ -δραματοποίησης των καταστάσεων. Ένα πραγματικό πρόβλημα, που οδηγεί στον θάνατο 70 με 80 γυναίκες τον χρόνο έγινε πεδίο κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης στο όνομα της προστασίας των γυναικών. Στήθηκαν τηλεφωνικά κέντρα άμεσης βοήθειας για κακοποιημένες γυναίκες τα οποία κόστισαν μεταξύ χιλίων και 2 χιλιάδων ευρώ το τηλεφώνημα στο Ισπανικό κράτος (από το Υπουργείο δηλώνουν ότι το κόστος βρίσκεται κάπου μεταξύ στα 135 με 165 ευρώ), και δόθηκαν εκατομμύρια ευρώ για διαφημιστικά σποτ για συμμετοχή καλλιτεχνών σε εκδηλώσεις κτλ.
Το τέλος του Υπουργείου Ισότητας ήρθε με την έλευση της κεντροδεξιάς παράταξης στην εξουσία το 2012. Συγχωνεύτηκε με το Υπουργείο Εργασίας και Μετανάστευσης, αλλά οι πολιτικές επιλογές όπως και ένα μεγάλο μέρος των εξόδων παραμένουν ως κληρονομιά στον Ισπανικό λαό. Η Μπιμπιάνα Άϊντο, αποστρατεύτηκε από την θέση της Υπουργού Ισότητας στα μέσα του 2011 από τον ίδιο τον Θαπατέρο και αμέσως μετά ονομάστηκε ειδική σύμβουλος της εκτελεστικής επιτροπής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τις Γυναίκες καθώς και Επίτιμη Δόκτορας από το πανεπιστήμιο της Νορθούμπρια του Νιούκαστλ της Αγγλίας.
Συντηρητικοι.gr
