Στο βιβλίο του Υποταγή ο Μισέλ Ουελμπέκ χαρακτηρίζει αυτό το γραφικό πλέον είδος της γενιάς τους Μάη του 68, που ευδοκιμεί στην εποχή μας ως αριστερός-σοσιαλιστής-οικολόγος, ως «ετοιμοθάνατες προοδευτικές μούμιες που έχουν βρει καταφύγιο στα κάστρα των ΜΜΕ». Παρατηρώντας την απόλυτα βαρετή και αδιάφορη προεκλογική εκστρατεία των υποψήφιων της κεντροαριστεράς, όπου επαναλαμβάνονταν οι ίδιες κενολογίες με τον ίδιο ξύλινο λόγο από ίδιας κοπής πολιτικούς δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον Ουελμπέκ. Ο σοσιαλισμός και αυτός ο απροσδιόριστος χώρος της κεντροαριστεράς έχει πεθάνει. Στην Γαλλία το σοσιαλιστικό κόμμα έλαβε μόλις 30 έδρες στις εκλογές του 2017 από τις 289 που είχε πέντε χρόνια πριν. Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος χώρος πνέει τα λοίσθια, ενώ στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη η στροφή προς τα ταυτοτικά κόμματα, που οι «ετοιμοθάνατες προοδευτικές μούμιες» συκοφαντούν ως ναζιστικά, ακροδεξιά και άλλα χαριτωμένα, ελλείψει σοβαρού πολιτικού αντίλογου, είναι σαφής.
Ο σοσιαλισμός και μαζί του ο μαρξισμός και η αριστερά έχουν πεθάνει, γιατί όχι μόνο δεν έχουν απαντήσεις στα μεγάλά προβλήματα που μαστίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά και γιατί υπήρξαν και η γενεσιουργός αιτία τους. Ακόμη και σήμερα που η ίδια η ύπαρξη και η συνοχή των προηγμένων κοινωνιών είναι σε κίνδυνο ο χώρος αυτός δεν παύει να δείχνει την αγάπη του στο Ισλάμ και όπου έχει την εξουσία δεν παύει να νομοθετεί υπέρ του εποικισμού και κατά των δικαιωμάτων των γηγενών πληθυσμών. Δεν παύει να πάσχει από ελευθεριότητα σε βαθμό υπερβολής και να επιβάλλει την διάλυση των κοινωνιών με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν παύει να προπαγανδίζει υπέρ ουτοπικών και ανόητων ιδεών.
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αναρωτιόταν ο Καστοριάδης και άλλοι το 1949 στο Παρίσι, οι οποίοι μετά από κάποια χρόνια ωστόσο αποκήρυξαν τις σοσιαλιστικές τους ιδέες. Σοσιαλισμός και βαρβαρότητα είναι η απάντηση 70 περίπου χρόνια μετά. Γιατί δυστυχώς εκεί οδήγησαν όλα αυτά τα δήθεν προοδευτικά που εφαρμόστηκαν πανευρωπαϊκώς και τώρα απειλούν την οντόητα των εθνών, ενώ οι κοινωνίες μας μετατρέπονται σε ζούγκλα.
Το ποιός θα αναδειχθεί αρχηγός στις εκλογές της Κυριακής μικρή σημασία έχει από την στιγμή που αναλαμβάνει να ηγηθεί ενός χώρου άνευ ρεαλιστικού ιδεολογικού περιεχομένου, ενός χώρου που οι εξελίξεις πλέον τον προσπερνούν και οι λαοί και η ιστορία τον έχουν κατατάξει στο περιθώριο.
