Ο τρόπος με τον οποίο τα περισσότερα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αντιμετώπισαν τα όσα έλαβαν χώρα την εβδομάδα που πέρασε τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Σταυρουπόλεως, έδειξε ξεκάθαρα ότι κάποιοι στην χώρα αυτή θέλουν να δημιουργήσουν κινήματα όπως το Black Lives Matter στις ΗΠΑ προκειμένου να αντλήσουν από αυτά πολιτική υπεραξία.
Πραγματικά με συγκλόνισε ο τρόπος με τον οποίο μαθητές ενός επαγγελματικού λυκείου, κατακρεουργήθηκαν, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας «κακός» εναντίον του οποίου θα μπορέσουν να συσπειρωθούν οι δυνάμεις της αριστεράς.
Είναι σαφές ότι περιστατικά βίας δεν έχουν δουλειά στα σχολεία. Προσωπικά εγώ είμαι κατά της ίδια της πολιτικοποίησης όχι μόνον μαθητών αλλά και φοιτητών. Όμως αυτό που συνέβη τις ημέρες που πέρασαν, όχι στο ΕΠΑΛ, αλλά στον δημόσιο διάλογο, είναι πραγματικά εξοργιστικό.
Είναι σαφές ότι η «πολιορκία» του συγκεκριμένου σχολείου από τις ενωμένες δυνάμεις της άκρας αριστεράς και η πολιτική τους στήριξη από τους γνωστούς κύκλους συνδικαλιστικών, επίδοξων καθοδηγητών και διαφωτιστών, είχε ως μοναδικό σκοπό το να καταφέρουν να «τσιγκλίσουν» μαθητές, θερμοκέφαλους λόγω ηλικίας με σκοπό να δημιουργηθεί το αφήγημα που χρειάζονται κάποιοι προκειμένου να υπερβούν άλλου είδους προβλήματα που έχουν.
Αυτοί αντί να ονομασθούν ως αυτό που ήταν, δηλαδή ακροαριστεροί φέροντας ρόπαλα και κράνη – όπως είδαμε όσοι παρακολουθήσαμε μέσω κοινωνικών δικτύων και όχι μέσω προσεκτικά επιλεγμένων πλάνων σε ειδήσεις- να πολιορκούν ένα σχολείο, έγιναν «φοιτητές». Την ίδια στιγμή οι μαθητές του σχολείου, απώλεσαν το μέρος αυτό της ταυτοτητάς τους και έγιναν απλά «ακροδεξιοί. Όπως το έγραψε και ένας – όχι ιδιαίτερα συμπαθής σε εμένα – χαρακτήρας στα ΜΚΔ:
«…από τα πρώτα που μαθαίνει ένας δημοσιογράφος είναι ότι οι ακροδεξιοί μαθητές είναι ‘ακροδεξιοί’ και οι ακροαριστεροί φοιτητές είναι ‘φοιτητές’.»
Αυτός ο τρόπος των δύο μέτρων και σταθμών χρησιμοποιείται έτσι ώστε να αθωωθούν αυτοί οι οποίοι επιχείρησαν για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας να μετατρέψουν ένα σχολείο σε πεδίο μάχης.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσοι συνέπραξαν σε αυτή την σκοπούμενη διαστρέβλωση της αλήθειας είναι ότι αυτού του είδους οι στρεψοδικίες ένα και μόνον αποτέλεσμα μπορεί να έχουν. Την ριζοσπαστικοποίηση ένος ακόμη μεγαλύτερου κομματιού της νεολαίας. Οι συμμαθητές τους, σε άλλα λύκεια της περιοχής, βλέποντας τι γίνεται στην πραγματικότητα και το τι παρουσιάζεται, θα σχηματίσουν μια στάση ολοκληρωτικής απόρριψης του συστήματος και θα υιοθετήσουν ακραίες, ακρότατες στάσεις. Ήδη έχω την εντύπωση ότι σε σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα, μαθητές εκφράζουν τον θαυμασμό τους όχι για 60χρονους ασπρομάλληδες που απειλούν μαθητές ότι θα βρεθούν στα χαντάκια έχοντας μια εβδομάδα ζωής μπροστά τους αλλά τους συνομηλίκους τους.
Και αυτό είναι το πραγματικά επικινδυνο, αφού όταν η ατζέντα ορίζεται με όρους ακραίας αριστεράς, είναι φυσικό η απάντηση να έχει εξίσου ακραίους τόνους. Υπ’ αυτή την έννοια η πραγματική απειλή στην δημοκρατία προέρχεται από την διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
