Ναπολέων Λιναρδάτος
Στην Βενεζουέλα η εθνοσωτήριος του συντρόφου Μαδούρου έχει κλείσει τα σύνορα στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν είναι κανένα μυστικό ότι οι πολίτες στην Βενεζουέλα λιμοκτονούν. Αλλά όπως συμβαίνει σε όλα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, τα βασικά είδη της καθημερινότητας γίνονται εργαλεία επιβολής της πολιτικής εξουσίας. Στις γειτονιές των πόλεων της Βενεζουέλας τα μέλη των τοπικών οργανώσεων του κόμματος ελέγχουν το ποιος συμμετέχει στις διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος, ποιος κριτικάρει την κυβέρνηση, ποιος ακόμα τολμά να πει ανέκδοτα για την σοσιαλιστική δικτατορία. Αν οι καθεστωτικοί σε καταγράψουν ως αντιφρονούντα, τότε στην καλύτερη περίπτωση, χάνεις το προνόμιο να μπορείς να στηθείς σε μια ουρά για κανά οκτάωρο για 250 γραμμάρια κρέατος.
Ο έλεγχος της διανομής των τροφίμων είναι ζωτικής σημασίας για το καθεστώς. Όσο η φτώχεια και η ανέχεια μεγαλώνουν, τόσο ο έλεγχος των διαρκώς όλο και πιο δυσεύρετων αγαθών καθορίζει τις αλλαγές και τις ισορροπίες στο κράτος και την κυβέρνηση. Ένα συγγενές παράδειγμα είναι η κατάσταση στην Ελλάδα. Βέβαια εμείς δεν κάναμε όσα σοσιαλιστικά άλματα προς τα εμπρός όσα η Βενεζουέλα, αλλά ειδικά από τα μέσα της δεκαετίας του 70, το προσπαθήσαμε αρκετά. Έτσι το κρατικοδίαιτο μοντέλο της Ελλαδας που χρεοκόπησε το 2010 παρουσιάζει παραπλήσια χαρακτηριστικά με αυτά της Βενεζουέλας, αλλά φυσικά σε πολύ ηπιότερη μορφή.
Στην Ελλάδα ο μέσος δημόσιος υπάλληλος υπέστη μια μείωση εισοδήματος από το 2010. Παρόλα αυτά, κοινωνικά έχει ανεβεί γιατί αυτό που απολαμβάνει, μονιμότητα και αποδοχές πολλαπλάσιες του ιδιωτικού τομέα, έχει τώρα πολύ μεγαλύτερη αξία τώρα από ότι είχε πριν από την κρίση. Μπορεί όλοι να γίναμε φτωχότεροι από το 10 και μετά, αλλά κάποιοι έχουν ανέβει κοινωνικά σε σχέση με τους υπόλοιπους αυτή την περίοδο. Και εδώ βρίσκεται ένα από τα βασικά προβλήματα του κρατισμού εν γένει, μετατρέπει τα βασικά του χθες σε προνόμια του αύριο. Αντίθετα με τις ελεύθερες οικονομίες όπου τα προνόμια του χθες γίνονται τα βασικά του αύριο. Σκεφτείτε μόνο ποιοι μπορούσαν αρχικά να αγοράσουν αυτοκίνητα, τηλέφωνα, είχαν τηλεόραση ή τουαλέτα μέσα στο σπίτι.
Το ότι τα βασικά του χθες μετατρέπονται σε προνόμια του αύριο είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια μιας οικονομίας που ελέγχεται από μια φεουδαρχικού τύπου ελίτ στην και γύρω από την εξουσία. Είναι μια οικονομία που δεν μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη, δεν μπορεί να παράγει πλούτο. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να αναδιακατανέμει με κομματικά κριτήρια μια διαρκώς συρρικνωμένη πίτα. Ένα ανέκδοτο από την εποχή του ανατολικού μπλοκ ήταν «τι χρησιμοποιούσαν για φωτισμό οι σοσιαλιστές πριν από τα κεριά;», ηλεκτρισμός ήταν η απάντηση. Το πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα είναι ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού έχει γαντζωθεί στα προνόμια μιας οικονομίας που βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση φτωχοποίησης και παρακμής. Είναι σαν κάποιος να προσπαθεί να σωθεί κλειδαμπαρωμένος σε καμπίνα πρώτης θέσης στον Τιτανικό.
