του Patrick Barron*
Μετάφραση:Σταύρος Χριστοδούλου
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της… και ποτέ δεν θα μπορέσει. Το ίδιο και πολλά ακόμα μέλη της Ευρωπαικής Ενωσης. Γι’ αυτό και η ολιγαρχία των Ευρωπαίων είναι απρόθυμη να την ονομάσει αφερέγγυα. Αν η Ελλάδα αφεθεί να καταργήσει τα χρέη της, γιατί να πληρώσουν οι λοιποί τα δικά τους; Οι οικονομικές συνέπειες από το τεράστιο κύμα αφερεγγυότητας που θα εδύνατο να κηρύξουν τα περισσότερα μέλη της Ε.Ε. είναι βέβαια δύσκολο να προβλεφθούν, αλλά σίγουρα δεν είναι καλές! Η Ευρώπη έχει χτίσει έναν οικονομικό πύργο από τραπουλόχαρτα, και έτσι η παραμικρή απώλεια εμπιστοσύνης θα προκαλέσει την κατάρρευση της.
Η τραγωδία αυτή έχει την σοσιαλιστική πολιτική στον πυρήνα της. Η Ευρώπη άλλωστε φλερτάρει με τον σοσιαλισμό από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν ο σοσιαλισμός του Βίσμαρκ που παρήγαγε τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Ο σοσιαλισμός του Λένιν έσφαξε και υποδούλωσε εκατοντάδες χιλιάδες μέχρι που κατέρρευσε φιλεύσπλαχνα χωρίς έναν τρίτο πόλεμο. Κι όμως, δίχως να αποτραπούν από τα παραπάνω, στις στάχτες του 2ου παγκοσμίου πολέμου, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές έβαλαν πλώρη για ένα νέο σοσιαλιστικό όνειρο. Αν ο σοσιαλισμός απέτυχε σε μια χώρα, ίσως να επιτύχει αν όλα τα κράτη στην Ευρώπη συμμετείχαν σε έναν υπερκρατικό μόρφωμα σοσιαλιστικής υφής. Ναι, είναι αλήθεια πως δεν αποκαλούν ό,τι εξελίχθηκε από το ενλόγω όνειρο σοσιαλισμό, όμως σοσιαλισμός είναι.
Ο σοσιαλισμός δεν θα δουλέψει ούτε σε μία χώρα, ούτε σε μία Ένωση κρατών όπως η Ευρώπη, ούτε σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα αν εφαρμοσθεί. Ο Μίζες εξήγησε γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι ένα εναλλακτικό οικονομικό σύστημα αλλά ένα πρόγραμμα για κατανάλωση. Δεν μας μιλά για οικονομική παραγωγή. Από την στιγμή που η παραγωγή κάθε ανθρώπου πρέπει να διανεμηθεί σε όλη την ανθρωπότητα δεν υπάρχει κανέναν οικονομικό κίνητρο να παράγεις τίποτα, αν και θα μπορούσε να υπάρξει το κίνητρο του εξαναγκασμού και των απειλών της βίας. Αντιστρόφως, ο καπιταλισμός είναι το οικονομικό σύστημα της παραγωγής δυνάμει του οποίου κάθε άνθρωπος κατέχει το προιόν της δικής του εργασίας και συνεπώς έχει τεράστια οικονομικά οφέλη αν παράγει τόσο για τον εαυτό του, την οικογένειά του, και να έχει πλεόνασμα να εμπορεύεται με το πλεόνασμα των άλλων. Ακόμα και κάτω από απειλές ζωής και θανάτου ούτε ο σοσιαλιστής εργάτης ούτε ο επιβλέπων αυτού δεν θα γνωρίζει τι να παράγει, πώς να το παράξει, σε τι ποσότητες και σε τι ποιότητες. Αυτά τα οικονομικά σημάδια είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης αγοράς και των τιμών.
Υπό τον καπιταλισμό, ο ιδιώτης ειδικεύεται στην εμπορικών αγαθών για τα αγαθά των άλλων. Αυτός είναι απλώς ένας τρόπος εκφοράς του νόμου του Σε: ότι η παραγωγή προηγείται της κατανάλωσης και ότι η παραγωγή η ίδιο δημιουργεί ζήτηση. Για παράδειγμα, ένας αγρότης μπορεί αν φυτέψει λίγο καλαμπόκι για την οικογένεια του ώστε να το καταναλώσει ή για να ταΐσει τα ζωντανά του, αλλά πουλά το μεγαλύτερο μέρος της σοδειάς στην αγορά για τα χρήματα, τα οποία διαθέτει στην αγορά άλλων αναγκαίων αγαθών ή ανέσεων. Η σοδειά του καλαμποκιού είναι η ζήτηση και τα χρήματα είναι απλώς το έμμεσο μέσο της ανταλλαγής.
Ο Κέυνς επεδίωξε να απορρίψει το νόμο του Σε, υποστηρίζοντας ότι η ζήτηση η ίδια- δημιουργηθείσα τεχνητά από έκδοση νέου χρήματος της κεντρικής τράπεζας- θα ωθούσε την παραγωγή. Προσπάθησε, παράλογα και ανεπιτυχώς, να τοποθετήσει την κατανάλωση πριν την παραγωγή. Σήμερα η άποψη του Κέυνς είναι αρκετά δημοφιλής στις τάξεις των σπάταλων πολιτικών, στους οποίους και παρείχε ένα ηθικό καθήκον να ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν.
Βλέπουμε τα αποτελέσματα 150 χρόνων ευρωπαϊκού σοσιαλισμού αναπαριστάμενου στην Ελλάδα του σήμερα. Οι παραγωγικές χώρες αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έχουν καταληστευθεί από την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική εγγύηση πως κανένα έθνος δεν θα είναι ελεύθερο να καταστεί αφερέγγυο στα ομολογά του. Η Ελλάδα απλώς δέχθηκε την εγγύηση αυτή στην ονομαστική αξία της και αναλώθηκε σε μια εθνική χρεωκοπία. Άλλα κράτη δεν είναι μακριά. Είναι καιρός να δώσουμε στον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς και στο ισχυρό συνάλλαγμα μια ευκαιρία: δούλεψαν κάθε φορά που χρησιμοποιήθηκαν.
* Ο Patrick Barron είναι ιδιωτικός σύμβουλος στον τραπεζικό κλάδο. Έχει διδάξει για πολλά χρόνια ένα εισαγωγικό μάθημα στην Αυστριακή Σχολή οικονομίας για το Πανεπιστήμιο της Αιόβα. Επίσης έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν για πάνω από είκοσι-πέντε χρόνια, ενώ έχει πραγματοποιήσει πολλές παρουσιάσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
*Μετάφραση από: Austrian Economics, Freedom and Peace
#Mises_Institute
