Το σύνθημα έπεσε… άμεσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τους πληρωμένους ανά ανάρτηση κατοικοεδρεύοντες σε υπόγεια κομματικών κτηρίων. Οι πορείες της προηγούμενης εβδομάδας, των αντιτιθέμενων στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, έπρεπε να ταυτιστούν με τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών, που έγιναν ενάντια στην Συμφωνία των Πρεσπών.Οι γνωστές κραυγές περί “γραφικών”, “ούγκανων” και ούτω καθ’ εξής αντήχησαν ξανά με σκοπό να περιθωριοποιήσουν όχι τους “αρνητές του εμβολίου” αλλά όσους επιμένουν να χαρακτηρίζουν προδοτική την Συμφωνία των Πρεσπών ή ζητούν από την κυβέρνηση να μην ξεχάσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για αλλαγή των σημείων που προκαλούν τον μεγαλύτερο πόνο στους Έλληνες Μακεδόνες.
Ο επιχειρούμενος αυτός όμως ρεβανσισμός βρίσκει “ζωτικό χώρο” να επεκταθεί, χάρις σε μια άλλη εντελώς διαφορετική κατηγορία ανθρώπων. Αυτή των ακροκεντρώων διαχειριστών της εξουσίας, οι οποίοι επιμένουν ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος και κανένας λόγος να αμφισβητεί κανείς την Συμφωνία των Πρεσπών, διότι έτσι θα δημιουργηθούν “προβλήματα” στην βάρδια τους. Προβλήματα που δεν θέλουν να διαχειριστούν, αφού αυτό που κυρίως τους ενδιαφέρει να διαχειρίζονται είναι “κονδύλια” και όχι εθνικά ζητήματα τα οποία έχουν ρίσκο και ενδεχομένως πολιτικό κόστος. Και γι’ αυτούς όσοι επαναφέρουν το ζήτημα της Μακεδονίας μας, είναι δυνητικά ‘εχθροί” που μπορούν να τους χαλάσουν την “δουλειά” που έχουν στρώσει και θεός φυλάξοι να προκαλέσουν την δυσαρέσκεια των εδώ εκπροσώπων συμφερόντων με τα οποία έχουν “δεθεί”. Στο πλάι τους φυσικά και τα συστημικά ΜΜΕ, που έσπευσαν να υιοθετήσουν το συγκεκριμένο αφήγημα.
Ήμουν παρών στις συγκεντρώσεις για την Μακεδονία τόσο στην Αθήνα όσο και στην Θεσσαλονίκη. Είδα τον κόσμο που συμμετείχε, άκουσα την αγωνία τους αλλά ταυτόχρονα είδα και κάτι ακόμη. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων που με ευκολία κάποιοι ξεχνούν. Εκατομμύρια ανθρώπων, που κατέβηκαν στον δρόμο δίχως να έχουν τίποτε να κερδίσουν επί προσωπικού – με εξαίρεση ίσως αυτούς που κατέβηκαν για να φωτογραφηθούν προκειμένου να κερδίσουν ψήφους – παρά μόνον για να υπερασπισθούν την εθνική τους ταυτότητα. Μπορείτε να φανταστείτε τον πόνο που προκάλεσαν αυτές οι εικόνες στους αρνητές της; Μπορείτε να φανταστείτε τις συνέπειες που είχε για τους “επαγγελματίες ακτιβιστές” και συνδικαλιστές το να βλέπουν αυτά τα πλήθη στους δρόμους, όταν σε όλη τους την ζωή αγωνίζονται και δεν μπορούν να συγκεντρώσουν παρά κλάσματα του αριθμού τους;
Αφήστε λοιπόν τις συγκεντρώσεις για την Μακεδονία στην ησυχία τους και μην προσπαθείτε να τις «μπερδέψετε» με οποιοδήποτε ζήτημα διχάζει τον ελληνικό λαό. Όπως είπε και ο φίλος Ανδρέας Σταλίδης, «Η Μακεδονία τους χωράει όλους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους».
