Την Παρασκευή που μας πέρασε ήταν η πρώτη του Απρίλη. Μια ημερομηνία που στην χώρα μας δεν θα έπρεπε να έχει σχεση με «φάρσες» και «ψέμματα» αλλά μόνον με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Μεγαλόνησο. Μια τιτάνια προσπάθεια που δυστυχώς δεν δικαιώθηκε, με τον τρόπο που θα το ήθελαν αυτοί που την έκαναν. Δεν επιτεύχθη η «Ένωσις» για την οποία έχυσαν το αίμα τους, για την οποία υπέμεναν βασανιστήρια και έχασαν τους συντρόφους τους.
Τώρα όμως κινδυνεύουν να χαθούν ακόμη και αυτά τα «λειψά» που απέμειναν ως «κέρδη» της τιτάνιας αυτής προσπάθειας. Οι αλλαγές που φέρνει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι πλέον ορατές στους πάντες. Η αναδιάταξη των παγκόσμιων προτεραιοτήτων κάνει σαφές ότι μπαίνουμε σε μια εποχή κατά την οποία η ασφάλεια επαναπροσδιορίζεται ως ο νούμερο ένα στόχος. Η στάση των κρατών της ανατολικής Ευρώπης και η στροφή 180 μοιρών των κρατών της δυτικής Ευρώπης υποδεικνύουν το προφανές.
Για την Ελλαδα όμως ή μάλλον για τον ελληνισμό το παρόν γίνεται πολύ πιο σύνθετο από τον ξεκάθαρο διαχωρισμό που από ό,τι φαίνεται θα επιβληθεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η γειτονία της Ελλάδας με τον «επιτήδειο ουδέτερο» που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την κρίση προκειμένου να αποσπάσει κάθε λογής ανταλλάγματα και να μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη θα κρίνει το δικό της μέλλον.
Όχι τόσο στο Αιγαίο αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην Κύπρο. Την μεγαλόνησο όπου ένα κομμάτι του ελληνικού έθνους συνεχίζει να έχει δίπλα του την μπότα του κατακτητή. Δυστυχώς τα χρόνια της τρυφηλότητας, της «ευρω-λατρείας» και της πίστης ότι το «διεθνές δίκαιο» αποτελεί κάποιου είδους όπλο, έχουν αφήσει την κληρονομιά τους και για τις πολιτικές ελίτ Ελλάδος και Κύπρου, το ερώτημα ήταν απλά ποιος συμβιβασμός θα γίνει για να… τελειώνουμε.
Το είπε ένας καθηγητής του ΕΛΙΑΜΕΠ την εβδομάδα που πέρασε, το είπε ένας πρώην υπουργός Εξωτερικών που μάλλον φιλοδοξεί να ξανακάτσει στην ίδια καρέκλα, το λένε διάφοροι περίεργοι τύποι, οι οποίοι δήθεν τώρα νοιώθουν την ανάγκη να πάμε σε έναν ακόμη συμβιβασμό προκειμένου να… απεξαρτηθεί η Ευρώπη από το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω ενός αγωγού που θα καταλήγει στην… Τουρκία.
Δυστυχώς ένα ποσοστό των Ελλήνων έχει αποσυνδέσει το μέλλον της Κύπρου από το μέλλον της Ελλάδας.
Πρόκειται όμως περί τεράστιου λάθους, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επιτραπεί να επικρατήσει. Εγώ θα υπενθυμίσω εδώ απλά τα όσα είπε πρόσφατα, ο Στέφανος Καραβίδας, πρώην πιλότος της Πολεμικής μας Αεροπορίας και νυν αναλυτής, μιλώντας στην Μεγαλόνησο:
«Πριν το ενιαίο αμυντικό δόγμα και εκεί πρέπει να γυρίσουμε, είναι το ενιαίο δόγμα εθνικού ψυχισμού και εκεί πρέπει να γυρίσουμε πάλι. Πρέπει να φύγουμε και από τον ελλαδισμό του ελλαδικού κράτους αλλά και από τον κυπριοτισμό».
