Το 1945, στην Γηραιά Αλβιών, γίνονται εκλογές. Ο Churchill βγάζει μία ραδιοφωνική ομιλία παρουσιάζοντας το κόμμα των εργατικών (αριστεροί) ως γερμανική Γκεστάπο, τονίζοντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην ελευθερία του λόγου από την ψήφιση του. Οι πολίτες, ακούγοντας να την παρουσίαση ομοπάτριδων ως Ναζί, θεώρησαν αισχρό τον “Γουίνι”, έναν θρύλο της νίκης κατά του ολοκληρωτισμού τον Ναζί. Κάπως έτσι έχασε.
“Δεν με ενδιαφέρει τί λες, πως το λές, τι κάνεις, αρκεί να είσαι ελεύθερος να το κάνεις”. Αυτό αποτελεί μία αρχή, την οποία μόνο ο συντηρητισμός με τα φαινομενικά στενά καλούπια του μπορεί να αντέξει. Και αυτό συμβαίνει επειδή πάνω από την Ελευθερία δεν τοποθετείται ούτε η εργατική τάξη, ούτε το κρατικό συμφέρον, παρά μόνο το Έθνος, και αυτό σε περιόδους που το τελευταίο απειλείται στο πιο απώτατο βαθμό.
Η απόφαση του facebook (είχαν πρίν ένα χρόνο προηγηθεί τέτοιες δράσεις από το twitter) να κλείσει σωρηδόν λογαριασμούς προσώπων εκφραζόντων ελευθεριακές, συντηρητικές, δεξιές πολιτικές αντιλήψεις, επειδή προσκρούουν στα δικαιώματα προστασίας ιδιαίτερων ομάδων συνιστά φίμωση της ελευθερίας του λόγου. Οι περισσότεροι τέτοιοι λογαριασμοί έκαναν πολλές φορές χιούμορ, άλλοτε πετυχημένο, άλλοτε όχι και τόσο. Αλλά δεν ενοχλούσαν κανέναν. Σε τελική ανάλυση, αν δεν σου κάνει πάτα unfollow. Εξάσκησε την ελευθερία σου.
Όμως όχι, δεν επελέχθη αυτό. Έκλεισαν τους λογαριασμούς άπαξ διά παντός. Δεν σου επιτρέπεται να λές οτι προσβάλλει “ειδικές ομάδες συμφερόντων” κοινά αναγνωρισμένες ως καταπιεζόμενες. Δεν σου επιτρέπεται να κάνεις χιούμορ. Δεν σου επιτρέπεται να συλλογιέσαι δημόσια. Ανέβασε φωτογραφίες. Συντάξου με το κλάμα που η mainstream/κοινή γνώμη σου είπε. Δείξε συμπονετικός εκεί. Μην κρίνεις το κατεστημένο.
Είναι μία μορφή Γκεστάπο. Χαμερπής, τιποτένια, ανήθικη, για όλους εμάς δεχτήκαμε τα μέσα δικτύωσης σαν “κοινωνία” απόψεων, όχι στυγνής αυτοπροβολής, ξερής εαυτολατρίας και ανούσιου ξιπασμού. Προχθές απέκλεισαν τον Apostolos Kritikopoulos. Του απαγορεύουν να φτιάξει προφίλ με το ίδιο όνομα πάλι. Τα τρία του προφίλ έκλεισαν ολοκληρωτικά. Και ξέχασαν πως η ελευθερία που ο πολιτισμός διδάσκει είναι αυτή που μας θυμίζει οτι “διαφωνώ με ο,τι λές, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες”. Ωφελιμιστικά δε, επειδή αυτό που εσύ λες και δεν μου αρέσει, αύριο μπορεί να αποδειχθεί και σωστό.
Αν δεν ψέξουμε τέτοιες πρακτικές. Αν δεν υπερασπιστούμε με κάποιον τρόπο την ελευθερία, αύριο θα είναι ο καθένας ξεχωριστά ο “εξόριστος”. Όπως ο Martin Niemöller, και όχι ο Μπρέχτ είπε:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει
………………………………………………………………………..
Γιά σένα που νομίζεις…
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..»
Μικρή αξία έχει το facebook, το twitter, το instgram, κάθε λογαριασμός κοινωνικής δικτύωσης. Πρόσφατα είδα ένα αγόρι στο youtube (ας μη με κακολογήσει αν υποθέτω αυθαίρετα το φύλο του) που είναι vlogger. Παρουσίαζε τι αγόρασε από τα Shephora, δίνοντας συμβουλές για μάσκαρα, eye liners, μολύβια, ρουζ, και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Κανείς από τους “κακούς, οπισθοδρομικούς, συντηρητικούς” που το κοινοποίησα δεν ενδιαφέρθηκε. Ενώ λοιπόν, επειδή δεν τους άρεσε, αυτοί αδιαφόρησαν, οι χρήστες εκείνοι που έκαναν καριέρα κατηγορώντας τους υπολοίπους για την αναίδεια να μην υποστηρίζουν τους πρόσφυγες/λαθρομετανάστες/ομοφυλόφιλους/οικολόγους/vegan/χορτοφάγους/άθεους κλπ. θα έδιναν και την ζωή τους, όπως φαίνεται για να μην εκφράζει ο “διαφωνών μετ’ αυτούς” την γνώμη του.
Πολλά είπαμε, και με συγχωρείς, εσύ που άντεξες να το διαβάσεις, αν αναγκαστικά επαναλαμβανόμουν. Ο ιδεολογικός πόλεμος της επόμενης περιόδου θα είναι ελευθερία του λόγου vs δικαιωματιστές/ προοδευτικοί.
Ο Churchill έχασε τις εκλογές του 1945. Οι Βρετανοί κατάλαβαν το λάθος τους. Επανήλθε το 1951. Μαντέψτε τον πιο ανθρωπιστικό, τον πιο ελεύθερο, τον πιο σώφρων σε αυτή την μάχη.
