Από αυτήν την στήλη καιρό τώρα έχει αναλυθεί ότι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης που συντελείται στην Δύση αυτήν την στιγμή θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες για το μέλλον την ανθρωπότητας. Και φυσικά μέρος της ανθρωπότητας είναι και η Ελλάδα.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε προς ψήφιση την αλλαγή φύλου στα 15, όπως έφερε και προηγουμένως προς ψήφιση νόμους που αφορούν την ανέγερση τεμένους στον Βοτανικό και το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων δεν είναι κάτι καινούργιο στην Δύση και είναι βεβαίως ζητήματα που άπτονται του προγράμματος της νέας αριστεράς. Η Ελλάδα άλλωστε ήταν πάντοτε αυτό που λέμε «μεταπρατικό» έθνος. Είτε επρόκειτο περί κεντροαριστεράς είτε επρόκειτο περί κεντροδεξιάς το βλέμμα ήταν πάντοτε στραμμένο στο τί γίνεται «στας Ευρώπας». Με νοοτροπία ιθαγενούς που μαγεύεται με χάντρες και καθρεφτάκια μιμούμασταν πάντοτε Δυτικούς θεσμούς έστω και εάν δεν ταίριαζαν στην ιδιοσυστασία μας όπως το γερμανικό δίκαιο που εισήχθη ακρίτως στα αρχικά στάδια του νεοελληνικού έθνους.
Έτσι στην Βουλή των Ελλήνων ξιφουλκούσε η νέα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενη τις «διεθνείς» πρακτικές γύρω από το εν λόγω ζήτημα με την συνεχώς σε αμυντική στάση –όπως έχει συνηθίσει καθ’ όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης- Νέα Δημοκρατία η οποία επικαλείτο την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Καμμία φυσικά πρωτότυπη σκέψη περί του ζητήματος. Αποδεικνύεται περιτράνως λοιπόν ότι η Ελλάδα απλά αποτελεί ένα θέατρο μεταπρατικών ιδεολογιών που απλά αναπαράγονται εν αναλογία του τι συμβαίνει στην Δύση. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα φέρνει στην επιφάνεια με στόχο να καταδείξει την διάσταση ηγεσίας και συντηρητικής βάσης μέσα στην ΝΔ αλλά και για να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από τα συνεχώς δυσβάσταχτα μέτρα που περνάει.
Η τακτική αυτή φαίνεται ότι αποδίδει τα μέγιστα αφού και το ακροαριστερό του ακροατήριο συσπειρώνεται μπετόν αρμέ αλλά και την ίδια στιγμή προλεταριοποιούνται σταδιακά όλα τα μεσαία στρώματα που δεν θεωρούν υπεύθυνο της κατάντιας τους τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Η ψαλίδα δε σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις αντί να ανοίγει υπέρ της ΝΔ κλείνει. Η τακτική που χρησιμοποιεί ο κ. Μητσοτάκης δεν δείχνει να αποδίδει. Το άνοιγμα στο γενικώς και αορίστως αυτοαποκαλούμενο ως «κέντρο» δεν έχει μέχρις στιγμής τα αναμενόμενα αποτελέσματα και οι ψίθυροι περί αυτοδυναμίας θα έπρεπε περισσότερο να προκαλούν τον γέλωτα παρά να εξετάζονται στα σοβαρά. Αφ’ης στιγμής δε η Δημοκρατική Συμπαράταξη – λέγε με ΠΑΣΟΚ – είναι έτοιμη να ανανεωθεί και να συσπειρωθεί όποια και εάν είναι η νέα της ηγεσία αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πλείστοι ψηφοφόροι που είχαν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ για την ΝΔ να επιστρέψουν στο «μαντρί». Και αντί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αντιληφθεί το λάθος του και να κάνει ένα γενναίο άνοιγμα προς την δεξιά, τουναντίον τοποθετεί στο επικοινωνιακό του επιτελείο ανθρώπους του μάλλον βαθέως ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς η απουσία βιωμάτων μέσα στην πραγματική κοινωνία δεν μπορεί να δημιουργήσει ηγέτη, ιδίως στους άγριους και υπόκωφους καιρούς στους οποίους ζούμε.
Ο νόμος – έκτρωμα
Για τον νόμο – έκτρωμα ο γράφων δεν θα αναφερθεί εκτενώς. Μόνο δύο παρατηρήσεις:
Πρώτον, η εκθήλυνση μίας κοινωνίας πάντοτε οδηγεί στην κατάκτησή της πολιτισμικά και δημογραφικά από άλλους πολιτισμούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για τα πιστεύω τους. Και το Ισλάμ είναι ένα πολιτισμός παραπάνω από έτοιμος να πεθάνει για τα πιστεύω του. Οι Δυτικοί δεν είναι.
Δεύτερον πρέπει πάντοτε να έχουμε υπόψιν μας τα σοφά λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη τον οποίο η κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη από τα κόμματα πανεπιστημιακή μας κοινότητα δεν τον έκανε ούτε καθηγητή ενώ ήταν ένα από τους σημαντικότερους πολιτικούς αναλυτές παγκοσμίως:
Τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν για όλους, υπό τον όρο ότι θα τα εφαρμόζουμε σύμφωνα με την ερμηνεία πού τούς δίνουν εκάστοτε οι ισχυροί τού κόσμου.
Αγαπητοί φίλοι, ο εκφυλισμός της κοινωνίας μας, ο σχετικισμός όλων των παραδεδειγμένων αξιών της συνοδεύονται πάντοτε από τις φωνές δύο κοκόρων που ψευτοτσακώνονται όταν οι βάρβαροι βρίσκονται προ των πυλών. Και οι βάρβαροι πάντοτε χρειάζονται τους εσωτερικούς εχθρούς, αργυρώνητους ή μη, για να εισέλθουν εντός των τειχών.
Δημοσιεύθηκε στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
