του Chadwick Moore
Ο Chadwick Moore, ένας 33χρονος δημοσιογράφος που ζει στο Williamsburg και δήλωνε ανέκαθεν φιλελεύθερος. Στη συνέχεια, τον περασμένο Σεπτέμβριο, συνέταξε, για λογαριασμό του περιοδικού Out, ένα προφίλ του Μίλο Γιαννόπουλος – ενός αμφιλεγόμενου και σφοδρού επικριτή του φεμινισμού, των μουσουλμάνων και των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων (παρά το γεγονός ότι δηλώνει ανοιχτά γκέι και ο ίδιος). Αν και το άρθρο στο Out δεν έλαβε θετική στάση – ή οποιαδήποτε στάση – σχετικά με τον Γιαννόπουλο, ο Moore υπέστη γελοιοποίηση από τους Δημοκρατικούς συναδέλφους του και εκδιώχθηκε από μακρόχρονες φιλίες.
Εδώ, λέει στον Michael Kaplan την ιστορία του – συμπεριλαμβανομένου του γιατί η αρνητική αντίδραση τον οδήγησε προς τα δεξιά.
Όταν το περιοδικό Out μου ανέθεσε μια συνέντευξη με τον φασαριόζο του Breitbart.com, Μίλο Γιαννόπουλο, ήξερα ότι αυτή θα ήταν αμφιλεγόμενη. Στις γκέι και φιλελεύθερες κοινότητες ειδικότερα εμφανίζεται ως μια προκλητική και απεχθής φιγούρα και ήξερα ότι το να τον παρουσιάσω σε μια τόσο φιλελεύθερη έκδοση θα ελάμβανε αρνητικά σχόλια. Έχει κατ ‘επανάληψη διωχθεί από το Twitter κατηγορούμενος, μεταξύ άλλων, για υποκίνηση ρατσιστικού και σεξιστικού εκφοβισμού της ηθοποιού Leslie Jones των «Ghostbusters». Πριν από τη συνέντευξη με τον Γιαννόπουλο, πίστευα ότι ήταν ένας ύπουλος ναρκισσιστής, αλλά ήθελα να κάνω ένα ουδέτερο κομμάτι γι’αυτόν, το οποίο απλά θα εκθέτει τα γεγονότα.
Αφού η ιστορία δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Σεπτεμβρίου, ξύπνησα με πάνω από 100 ειδοποιήσεις από το Twitter στο iPhone μου. Τα Trolls(ΣτΜ. διαδικτυακά παράσιτα) με αποκαλούσαν Ναζί, εκτοξεύτηκαν απειλές κατά της ζωής μου και μια γελοιογραφία μου που φορούσα μπούρκα εμφανιζόταν ως «απόδειξη» ότι είμαι ισλαμοφοβικός.
Δεν είμαι όμως.
Μεγαλύτερη ανησυχία μου προκάλεσε, το ότι δεν ήταν μόνο άγνωστοι που εξέφραζαν ριζική δυσαρέσκεια. Προσωπικοί φίλοι μου – άνδρες στα 60 τους, οι οποίοι ήταν μακρόχρονοι μέντορές μου – μου έκαναν επίθεση. Έγραψαν στο Facebook ότι η ιστορία ήταν «ανεύθυνη» και «επικίνδυνη». Μια ντουζίνα περίπου άνθρωποι με διέγραψαν από φίλο. Μια αίτηση κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, καταδικάζοντας το περιοδικό και το άρθρο. μου. Το μόνο που είχα κάνει ήταν να γράψω μια ισορροπημένη ιστορία για έναν ειλικρινή υποστηρικτή του Trump, σε ένα φιλελεύθερο, γκέι περιοδικό και ξαφνικά δεχόμουν επίθεση. Ένιωσα αποξενωμένος και φοβισμένος.
Κράτησα χαμηλό προφίλ για μια εβδομάδα περίπου. Εν τέλει, αποφάσισα να παρουσιαστώ στο τοπικό γκέι μπαρ στο Williamsburg, όπου σύχναζα για 11 χρόνια. Παρήγγειλα ένα ποτό αλλά τίποτα δεν έμοιαζε το ίδιο. Το μέρος – οι άνθρωποι με τους οποίους είχα μοιραστεί πολλά γέλια – μου φαινόταν ψυχρό. Μόλις με είδε ένας φίλος, που συνήθως με χαιρετά με μια αγκαλιά και έναν ασπασμό, απέστρεψε το βλέμμα και έφυγε.
Η ψυχρότητα εξαπλώθηκε πολύ πέρα από το μπαρ, πάρα πολύ. Ο καλύτερος φίλος μου, με τον οποίο συνήθως βγαίναμε πολλές φορές την εβδομάδα, ξαφνικά δεν ήταν ποτέ διαθέσιμος. Τελικά, την παραμονή των Χριστουγέννων, μου έστειλε ένα μακροσκελές κείμενο, αποκαλώντας με τέρας, αναρωτώμενος που πήγε η καρδιά και η ψυχή μου και λέγοντας ότι όλοι οι άλλοι φίλοι μου γελούσαν με μένα.
Συνειδητοποίησα ότι, για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου, κοιτούσα τη φιλελεύθερη φούσκα από έξω. Αυτό που είδα ήταν ένα άσχημο, κλικαδόρικο, αδιάφορο και κακόβουλο πνεύμα.
Όπως και να έχει, επέστρεψα στο μπαρ μερικές νύχτες αργότερα – δεν τα παρατάω εύκολα – και γνωρίστηκα με έναν ξένο. Όπως συμβαίνει με τόσες πολλές συζητήσεις αυτές τις μέρες, έτσι και η δική μας στράφηκε στην πολιτική. Του είπα ότι είμαι ενάντια στο τοίχο του Trump, αλλά υπέρ της ενίσχυσης των συνόρων μας. Με είπε Ναζί και έφυγε. Ένιωσα απαίσια – αλλά όχι τόσο απαίσια ώστε να κρατήσω τη γνώμη μου για τον εαυτό μου.
Και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ίσως οι απόψεις μου απλά δεν ταιριάζουν με το φιλελεύθερο κατεστημένο, το οποίο φαίνεται να απαιτεί, να μισείς απολύτως τον Trump, τους υποστηρικτές του και ό,τι πιστεύουν. Αν τολμάς να μην διαμαρτύρεσαι ή να μην μποϊκοτάρεις τον Trump, είσαι προδότης.
Αν τολμάς να αμφισβητείς τις φιλελεύθερες θέσεις ή να κάνεις μια προσπάθεια προς την κατανόηση του γιατί οι συντηρητικοί σκέφτονται με τον τρόπο που σκέφτονται, είσαι προδότης.
Φαίνεται ότι φιλελεύθεροι είναι στην πραγματικότητα κατά της ελευθερίας του λόγου, εάν αποτυγχάνεις να συμμορφωθείς με τον τρόπο που σκέφτονται. Και δεν θέλω να είμαι μέρος αυτής της κλίκας πια.
Κάποτε, αν ήσουν ένας γκέι, μορφωμένος, άθεος που ζει στη Νέα Υόρκη, δεν είχες καμία επιλογή παρά να είσαι φιλελεύθερος. Αλλά, γνωρίζοντας περισσότερους υποστηρικτές του Trump με τους οποίους ήμουν σε θέση να έχω πολιτισμένες συζητήσεις για θέματα που μας επηρεάζουν όλους, συνειδητοποίησα ότι μου αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι – ακόμα κι αν έχω κάποια προβλήματα με τον ίδιο τον Trump. Για παράδειγμα, δεν μου αρέσει η ταξιδιωτική απαγόρευση του ή οι επιλογές του υπουργικού συμβουλίου που έχει κάνει.
Αλλά τελικά αναγκάστηκα να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι είμαι πιο κοντά προς τα δεξιά από αυτό που είναι η αριστερά σήμερα. Και, ναι, μόλις πριν από τρεις μήνες, ψήφισα υπέρ της Χίλαρι Κλίντον.
Όταν μεγάλωνα στις μεσοδυτικές πολιτείες, το να αποκαλυφθώ στην οικογένειά μου στην ηλικία των 15 ήταν ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ. Σήμερα, είναι εξίσου αγωνιώδες να αποκαλύπτομαι σε ολόκληρη τη Νέας Υόρκης ως συντηρητικός. Αλλά, όπως όταν ήμουν 15, είναι επίσης αλλόκοτα συναρπαστικό. Το έχω ήδη πει στην οικογένειά μου και αυτό είναι που μου έφερε πιο κοντά στον πατέρα μου. Είναι ένας Ρεπουμπλικανός αγρότης στην Αϊόβα και για πολλά χρόνια απλά δεν είχαμε και πολλά να πούμε. Αλλά μετά την ορκωμοσία του Trump, κουβεντιάσαμε για δύο ώρες και εκμεταλλευτήκαμε τη γελοιότητα της αριστεράς για να έρθουμε πιο κοντά. Αλλά έχουμε επίσης μιλήσει σοβαρά: Μου είπε ότι είναι περήφανος για το γράψιμο μου και εγώ ανοίχτηκα σε αυτόν σχετικά με την προσωπική μου ζωή, με έναν τρόπο που δεν είχα ποτέ πριν κάνει.
Έχω κάνει μερικούς νέους φίλους και έχασα μερικούς άλλους που αρνούνται να μου μιλήσουν. Έχω έρθει κοντά στην Ρεπουμπλικανική αυθεντία του Ann Coulter, ο οποίος τώρα νομίζω ότι είναι έξυπνος και αστείος και όχι εντελώς απεχθής, φαρισαϊκός φανατικός. Πριν από ένα χρόνο, αυτό θα μου φαινόταν απίστευτο.
Βγήκα ακόμα και ραντεβού με έναν ωραίο Ρεπουμπλικανό οικοδόμο, κάτι που στο παρελθόν δεν θα έκανα ποτέ.
Ελπίζω να ανακαλύψετε ότι κοστίζει να έχεις ανοικτό μυαλό.
Και ελπίζω ότι οι Νεοϋορκέζοι μπορεί να είναι τόσο ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί σχετικά με τη νέα μου ιδιότητα ως συντηρητικού, όπως ήταν και με τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου.
http://nypost.com
