Ζούμε πρωτόφαντες καταστάσεις στην καταρρέουσα Πατρίδα μας, εξ αφορμής της παντοειδούς εκμεταλλεύσεως των προσφύγων-μεταναστών, υπό αορίστου και ιδεολογικώς απροσδιορίστου «κύκλου» ατόμων, με το πρόσχημα του ανθρωπισμού, υπό την πλήρη και εκκωφαντική ανοχή της Συντεταγμένης Πολιτείας, ανεξαρτήτως της νόμιμης επιτηρήσεως υπό των θεσμικών διεθνών παραγόντων.
Εν ολίγοις η Ελλάδα καλείται παραχρήμα, καίτοι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη η οποία μαστίζεται, διαρκούντος του επαχθούς μνημονίου, δια των ακραίων οικονομικών μέτρων λιτότητας τα οποία πλήττουν εκ βάθρων όλες τις επαγγελματικές τάξεις, να επωμισθεί δυσαναλόγως ένα μεγάλο βάρος, μετακινούμενου πληθυσμού, μικτού χαρακτήρα προσφύγων και εν γένει μεταναστών.
Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι όλες οι άλλες χώρες, ελέγχουν με ιδιαίτερη σπουδή και αυστηρότητα των ροή των μεταναστών εις τα σύνορά των, άρα λοιπόν «είναι φασιστικά τα κράτη αυτά; Υπάνθρωπα και ρατσιστικά;» και μόνον η οικονομικώς καθημαγμένη και ολιγάριθμη πληθυσμιακά Ελλάδα είναι προοδευτική, η οποία έχει αλωθεί από αναρίθμητα, ετερόκλητων εθνικοτήτων, στίφη τα οποία, παραμένουν εγκλωβισμένα στην Ελλάδα, τα οποία καθίσταται αντικειμενικώς αδύνατον να απορροφηθούν;
Οι μηχανισμοί «αλληλεγγύης» και προαγωγής του διαφαινόμενου σχεδίου αυτού, ήτοι βίαιου εκτοπισμού των γηγενών, δια εποικισμού με μάζες λαών, είναι πανίσχυροι, δια των διεισδυούντων Δούρειων ίππων των εις τα Μ.Μ.Ε, και εν γένει σε θύλακες της Τοπικής ή Κεντρικής διοίκησης, με αδιαφανείς και άδηλες σχέσεις με εξω-θεσμικά και εξω-εθνικά παράκεντρα εξουσίας.
Η σταυροφορία του κατ’ επίφαση ανθρωπισμού, ψηλαφητή στην εκάστοτε τοπική κοινωνία, δια της εξάρσεως της πάσης φύσεως εγκληματικότητας, πλην όμως ουδείς τολμά να καταγγείλει στις αρμόδιες θεσμικές αρχές το παραμικρό (Εισαγγελία, Αστυνομία), λόγω ότι στοχοποιείται ως αντιφρονών και υφίσταται ολοκληρωτικού τύπου, αντίποινα.
Τα ουδετεροεθνή έμμισθα μορφώματα, συνιστούν διατεταγμένα οχήματα, άδηλων διαδρομών, νομιμοποίησης εσόδων, άρα κίνησης, διόλου ευκαταφρόνητου κεφαλαίου καθώς και άσκησης φαιάς προπαγάνδας, δια των ακροβολισμένων μίσθαρνων οργάνων των, τα οποία επιχειρούν, να επιβάλλουν, δια πυρός και σιδήρου, την άποψη τους επί ποινή εξουδετέρωσης του αντιφρονούντος, δια διαπόμπευσης και κατασυκοφάντησης του, με την ευφάνταστη φράση «φασίστας, ρατσιστής», αστυνομεύοντας συγχρόνως τον ιδιωτικό του βίο.
Η «γκεμπελική» προπαγάνδα, ήτοι, υπό την δικτατορική μεσαιωνικού τύπου λογική, όποιος διαφωνεί με την αυθεντία της «σταυροφορίας του αντι-ρατσισμού καταδιώκεται», είναι αντιρρησίας και διώκεται απηνώς ουχί μόνον, διαβάλλει την δημοκρατία μας, υποσκάπτοντας την Συνταγματική έννομη τάξη, αλλά μας πέμπει πενήντα έτη πίσω, σε καθεστώτα ολοκληρωτικά.
Εν κατακλείδι, ποιος είναι ο κλειδούχος της κερκόπορτας;
