Πριν λίγες μέρες, οι πιστοί γιόρτασαν την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού ο οποίος κατέβηκε στην γη, για να μας σώσει απ’ την φθορά και τον θάνατο. Οι υπόλοιποι γιόρτασαν το παράδοξο των Χριστουγέννων χωρίς Χριστό, γιατί ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση για να μπορούμε να τον ακολουθήσουμε στην οδό της σωτηρίας, μας έπλασε όμως και ελεύθερους για να μπορούμε να αρνηθούμε αυτήν την επιλογή.
Φορώντας τα γυαλιά της εκκοσμίκευσης, επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο του Santa Claus των διαφημίσεων. Γιορτάζουμε καταναλώνοντας, πηγαίνοντας στα μαγαζιά για να πιστοποιήσουμε ότι εκτός από καταναλωτικά είμαστε και κοινωνικά όντα, αφού μας γεμίζει να βρισκόμαστε με το απρόσωπο πλήθος στο ίδιο μέρος. Ο πραγματικός Άγιος Βασίλειος μας προτείνει τον δύσκολο δρόμο, τον αγωνιστικό, τον ασκητικό. Τον δρόμο που μιλάει για την Όντως Αγάπη και που αγκαλιάζει ουσιαστικά τον συνάνθρωπο. Τον δρόμο που μας δείχνει το Φως ακόμα και όταν κλείσουν τα λαμπάκια των καταστημάτων και των χριστουγεννιάτικων δέντρων, γεμίζοντας το κενό που νοιώθουμε. Τον δρόμο που μας μαθαίνει ότι αξία έχουν τα αγαθά που δεν αγοράζονται, τα αγαθά που μας δίνουν ανάταση ψυχής…
Κάθε νέα χρονιά συνηθίζουμε να κάνουμε σχέδια, προσωπικά και οικογενειακά, στα οποία η απουσία του Θεού είναι εμφανής. Κάθε χρόνο που περνάει, αφενός απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο εμείς οι ίδιοι από τον Θεό, αφετέρου ο πόλεμος που δέχεται η πίστη μας είναι πολυεπίπεδος. Χριστιανοί σφάζονται για την πίστη τους από τους τζιχαντιστές, το Ισλάμ εποικίζει την Ευρώπη γρήγορα και σταθερά και η Σαρία εφαρμόζεται σιγά σιγά σε διάφορες ευρωπαϊκές γειτονιές.
Στην πατρίδα μας τον ρόλο του διώκτη των χριστιανών παίζει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η οποία αφού εκπλήρωσε το καθήκον της στα οικονομικά θέματα ψηφίζοντας ότι της πλάσαραν, δείχνει ιδιαίτερη σπουδή για να κυνηγήσει τα θέματα που άπτονται της πίστης. Τα βιβλία των θρησκευτικών αλλάζουν, το κράτος κόβει τους δεσμούς με την Εκκλησία και η κοινωνία μας αποχριστιανοποιείται. Η ελευθερία του λόγου σταδιακά διώκεται, το παράλογο μας κατακλύζει, το αφύσικο γίνεται φυσιολογικό και η καθημερινότητά μας γέμει στρεβλώσεων…
Όλα αυτά δεν μπορεί παρά να μας αφήνουν ένα αίσθημα θλίψης για το μέλλον. Όμως ο γεννηθής Χριστός μας δίνει ελπίδα: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο» (Ιωά. 16:33)!
