*γράφει ο Γιώργος Σταφυλας
Γύρναγα σπίτι με τον ηλεκτρικό. Κατέβηκα στο Μαρούσι. Εκεί βρισκόταν μεγάλη ομάδα του Πάμε αποτελούμενη από κλασικούς συνδικαλιστές κομμουνιστές και Κνίτες . Η ομάδα μοίραζε φυλλάδια με τα γνωστά κομμουνιστικά θέματα : συμμετοχή στις εκδηλώσεις της πρωτομαγιάς ,όχι στον πόλεμο ,ναι στην ειρήνη των Λαών και άλλα τέτοια που αποτελούν την κλασική συνθηματολογία της αριστεράς .
Επιδίωξα να φύγω γρήγορα πριν με προλάβουν για φυλλάδιο αλλά για κακή μου τύχη με πρόλαβε ένας μεσόκοπος ,μουσάτος με ύφος αγωνιστή της εργατικής τάξης .Μου έτεινε ένα φυλλάδιο και με ρώτησε αν θα πάρω . Ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος :
– Ευχαριστώ αλλά έχω άλλες ιδέες .
– Τι ιδέες ;
– Είμαι αυτό που εσείς λέτε ακροδεξιός,Φασίστας .
Μένει έκπληκτος και με ρωτάει – Γιατί ;
– Αυτό πιστεύω . Εσύ γιατί είσαι κομμουνιστής ; του απαντώ.
– Γιατί αγωνίζομαι για το δίκιο .
-Δεν αγωνίζεσαι για το δίκιο αλλά για την επικράτηση μιας τάξης έναντι των άλλων .
-Σε αυτή την τάξη ανήκουν οι πολλοί ,μου απαντά.
– Ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρχουν τάξεις όπως εσείς το εννοείται ,ακόμα και αν πιστέψουμε ότι σ αυτή την τάξη ανήκουν οι πολλοί όπως λες ,ακόμα και τότε αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολλοί έχουν δίκιο. Συχνά οι πολλοί σφάλλουν.Ήταν η απάντηση μου.
Ο μουσάτος εργατοπατέρας έμεινε κάγκελο για κάποια δευτερόλεπτα . Μάλλον προσπαθούσε να ανασύρει από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου του κάποιο τσιτάτο του Μαρξ.Πριν προλάβει όμως έφυγα .Έτσι μ αυτή την διαλεκτική μέθοδο και με τετράγωνη λογική πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει τους Κομμουνιστές ινστρούκτουρες…
Επιμέλεια Φωτογραφίας: Fotios Pournaras (facebook profile)
