Η αριστερά έχει διαχρονικά ως στόχο την αποδόμηση της σχέσης εμπιστοσύνης του ανθρώπου με τον διαρκώς βελτιούμενο εαυτό του. Ως ένα σύστημα ιδεών ολοκληρωτικό, βασίζεται στην πρακτική της εκμηδενισμένης και ελεγχόμενης μάζας. Αλήθεια, πόσο καλύτερα ελέγχεις την μάζα όταν τα πρότυπά της, οδηγούν στην αυτοκατάργησή της; Όταν ο τελικός σκοπός ύπαρξης του «παλλαϊκού» κινήματος, είναι η εκδίκηση των άλλων για την επιτυχία τους; Είναι εύκολο να θυμώσεις για την επιτυχία των άλλων αλλά απαιτείται εντελώς διαφορετικός τρόπος αντίληψης προκειμένου να χτίσεις τη δική σου. Όταν η «επανάσταση» ολοκληρωθεί και η διεργασία για την ολοκλήρωση της αταξικής κοινωνίας ξεκινήσει, εξαντλείται και το απόθεμα ιδεών. Όπου εφαρμόστηκε το σοσιαλιστικό μοντέλο και σε κάθε του μορφή, οδήγησε στην εξαθλίωση και την ολική ανέχεια αυτών που προοριζόταν να σώσει. Στη Δύση, η πιο ελαφριά έκδοση της αριστεράς όπου κυβέρνησε ως μέρος της κυκλικότητας εναλλαγής στην εξουσία, απλά οδήγησε σε κατασπατάληση του πλούτου που είχαν εξοικονομήσει οι συντηρητκές κυβερνήσεις, σε δυσθεώρητα ελλείματα και σε ελεγχόμενες ή μή χρεοκοπίες.
Της εξαθλίωσης βεβαίως, προηγείται στρατηγικά η εξηλιθίωση. Η αριστερά με το αγγελικό πρόσωπο πολεμά με λύσσα ιδέες και καινοτομίες που προάγουν την βελτίωση και την ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Μάχεται τις έμφυτες ανάγκες του ανθρώπου για αγάπη και προστασία σε ένα οικογενειακό περιβάλλον. Καθόλου τυχαία η επίθεσή της στον θεσμό της παραδοσιακής οικογενείας, ως «αστικό θεσμό καταπίεσης της γυναίκας και των παιδιών από ένα πατερναλιστικό μοντέλο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».
Διόλου τυχαία και η επίθεση στις έννοιεςτου έθνους και της πατρίδας, ως θεσμών επίσης αστικού ευφυήματος προκειμένου «οι προλετάριοι να διατηρούνται διαρεμένοι και εκμεταλλεύσιμοι».
Είναι απολύτως φυσικό ο άνθρωπος-οντότητα να αγαπά και να σέβεται το όλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται, ήτοι το έθνος του με την δική του ιδιομορφία, αδυναμίες, χαρακτηριστικά, αρετές. Μακριά από απορριπτέες ιδέες ευγονικής και ρατσισμού, ο κάθε ένας από εμάς αισθάνεται οικείος με τους ομοίους του και τιμά τους νεκρούς του έθνους που εξασφάλισαν ανεξαρτησία και ελευθερία από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Η μάχη της αριστεράς εναντίον του θεσμού της οικογενείας και της πατρίδας είναι ντετερμινιστικά χαμένη. Κοινωνίες που δεν διαθέτουν τα απαίτητα ανακλαστικά ώστε να διαγνώσουν την αλήθεια αυτή έγκαιρα, πληρώνουν βαρύ ανθρώπινο και υλικό τίμημα. Είναι το τίμημα της συμφιλίωσης με την πραγματικότητα.
Η αριστερά αισθάνεται απέχθεια για τις ανθρωποκεντρικές κοινωνίες όπου το άτομο προοδεύει χωρίς την αρωγή της κομματικής γραφειοκρατίας, εν τέλει χάρις τις απουσίας της. Το ευχάριστο είναι πως οι κοινωνίες αυτές αισθάνονται την ίδια απέχθεια για την αριστερά.Στις κοινωνίες αυτές, π.χ. ΗΠΑ, Νότιος Κορέα, Σιγκαπούρη, Ισραήλ, η αριστερά είναι είτε εκλογικά ανύπαρκτη, ή επιβιώνει στα όρια της γραφικότητας.
Στα καθ’ημάς, η κατίσχυση της ελαφρότητας και της μετριότητας που εμπειριζόμαστε τα τελευταία 35 χρόνια, επεκράτησαν λόγω των χαμηλών ανακλαστικών, ομάδων που κρατούσαν τη χώρα όρθια στη μεταπολεμική περίοδο, οι αποκαλούμενοι από τους αντιπάλους τους και περιπαικτικά ως «νοικοκυραίοι».
Η Δεξιά και το Πατριωτικό Κέντρο, ήταν εκ της γενέσεώς τους κινήματα βαθύτατα πατριωτικά και αντικομμουνιστικά. Ε. Βενιζέλος, Γ. Παπανδρέου, Θ. Πάγκαλος, Ν. Πλαστήρας, πρωτοστάτησαν στην καταδίωξη και εξοβελισμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας με κίνητρα την προστασία του έθνους και της πατρίδας.
Η Ελλάδα της ανοικοδόμησης του 1949-1974, παρ’ όλες τις δεδομένες στρεβλώσεις της, γνώρισε πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική κινητικότητα. Οι όποιες στεβλώσεις οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός πως στο ξεκίνημα αυτής της πορείας, το Ελληνικό κράτος που αριθμούσε λιγότερο από 120 χρόνια ζωής, είχε βιώσει πολλαπλές πολεμικές δοκιμασίες, και είχε στερηθεί τη δημιουργία θεσμών, θεμελίων, ελέγχων και ισορροπιών του κράτους που εξασφάλιζαν την ιστορική συνέχειακαι εύρυθμη λειτουργία του. (Σε ένα σεβαστό βαθμό η έλλειψη αυτή καλύπτονταν από τον θεσμό της Μοναρχίας, ως την κατάργησή της).
Όσοι για παράδειγμα εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς αδίκως χλευάζουν τον θεσμό της αντιπαροχής, λησμονούν πως χάρις σε αυτόν εξασφαλίστηκε στέγη στα φτωχότερα τμήματα της κοινωνίαςόταν αυτά αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον στα αστικά κέντρα. Δεδομένης της εκρηκτικής οικονομικής ανάπτυξης (8.6% την περίοδο 1961-1973)και αντίστοιχα χαμηλής ανεργίας (5% την ίδια περίοδο) δημιουργήθηκε το σύγχρονο μικρό Ελληνικό θαύμα. Καρπός του, ένα καθ’ όλα οικείο Ελληνικό και μοναδικό ίσως φαινόμενο, κοινωνικής ανέλιξης: ενώ η πρώτη γενιά του ρεύματος προς τις μεγαλουπόλεις στερείτω βασικής εκπαίδευσης, βασισμένη στη σκληρή εργασία και τη δεδομένη επιθυμία και ευκαιρίες για ανάπτυξη, φρόντισε ώστε πολλά από τα παιδιά της να αποκτήσουν Πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών. Με τη σειρά της,αυτή η δεύτερη γενιά,βοήθησε περαιτέρω τα δικά της παιδιά να μεγαλουργήσουν εντός -και πολύ συχνά εκτός- Ελλάδος μέσω ακόμη καλύτερης εκπαίδευσης. Σπανιότατα συναντάται αλλού κοινωνική κινητικότητα σε αυτόν τον βαθμό, τόσο σύντομα και κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Τα παιδιά της Ελλάδας αυτής των «νοικοκυραίων» πολέμησαν πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για την ελευθερία και την πατρίδα, και διαφύλαξαν την ευταξία και την αληθινή κοινωνική συνοχή.
Ακριβώς αυτή την κουλτούρα κοινωνικής ανέλιξης, προσωπικής βελτίωσης, και εθνικής συνέχειας στοχοποιεί λοιπόν διαχρονικά η αριστερά. Σε όλες τις μικρές και μεγάλες εθνικές και οικονομικές επιτυχίες της χώρας μας, η αριστερά ήταν ή απέναντι ή προσπάθησε να υποβαθμίσει τη σημασία τους. Είναι δε πανθομολογούμενη η προσπάθειά της να τις αναιρέσει στην πράξη.
Για παράδειγμα, στόχος του ΚΚΕ ήταν μεταξύ άλλων και η δημιουργία ανεξάρτητου «Μακεδονικού κράτους, με πλέρια ισοτιμία στις μειονότητες που ζούσαν στην Ελλάδα»{1}, ενόσω ουδέποτε η Ελλάδα καταγγέλθηκε για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ουδεμίας μειονότητας. Ήταν μια προφανής απόπειρα ανατροπής του status quo στα Βαλκάνια όπως αυτό δημιουργήθηκε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, η έκβαση των οποίων ανέτρεψε τα διαχρονικά αντεθνικά σχέδια του ΚΚΕ.
Ομοιοτρόπως, η αριστερά σταθερά αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη δεδομένη ανέλιξη όλων -και κυρίως των φτωχότερων- στρωμάτων στη μεταπολεμική Ελλάδα, καθώς κάτι τέτοιο θα αναιρούσε στην πράξη το λόγο ύπαρξής της. Υπήρξε πηγή κοινωνικής αναταραχής με σκοπό τη διακοπή της ανερχόμενης πορείας του έθνους. Μόλις δε, της παραδόθηκαν το 1982, οι χώροι τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως ως στίβος προς επαναστατική γυμναστική δια μέσου του «Πανεπιστημιακού ασύλου», μπήκε σε εφαρμογή το τελικό στάδιο μαρξιστοποίησης της πιο ευάλωτης και πολύτιμης κοινωνικής ομάδας: της νεολαίας.
Παραχαράσσοντας την Ιστορία με τον πιο επίσημο τρόπο μέσω της αναθεώρησης των σχολικών βιβλίων, προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να αφαιρέσει το οξυγόνο της συνέχειας των γενεών. Είναι γνωστό πως όποιος γνωρίζει Ιστορία, γνωρίζει και το μέλλον. Η αριστερά αποπειράται μέσω της διαστρέβλωσης της Ιστορίας να φτιάξει ένα μέλλον κατά τα πρότυπά της. Δεν έμαθε τίποτε από τις αποτυχίες του μοντέλου της και πεισματικά δοκιμάζει να συμπαρασύρει τη χώρα στο προδεδικασμένο τέλος της δικής της ιδεολογίας.
Η παρατεταμένη οικονομική κρίση έφερε στην κυβέρνηση ανθρώπους που είναι πασίδηλο πως σκοπός τους είναι μέσω τη δοκιμασμένης όσο και αποτυχημένης μεθόδου εξηλιθίωσης του λαού, να οδηγήσουν το κράτος σε διάλυση, ώστε κατόπιν πάνω στα ζωντανά πτώματα των κολασμένων να μοιράζουν ως σωτήρες κουπόνια για γεμιστά (..).
Τί άλλο μαρτυρούν μια σειρά από ενέργειες όπως το δημοψήφισμα όπου το «Όχι» μετατρέπεται σε «Ναί» εντός 17 ωρών «σκληρής διαπραγμάτευσης», το εν τη γεννέσει του θνήσκον νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, το λαθρομεταναστευτικό, κλπ;
Η εν αναμονή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της ΝΔ προτάσσεται μόνον ως λογιστική διαχειρίστρια του χρέους . Είναι κραυγαλέα η έλλειψη δυνατότητας να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους πολίτες, σε μία περίοδο καταφανούς οικονομικής και κοινωνικής δυσλειτουργίας. Το όποιο δε προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, οφείλεται αποκλειστικά στην κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ. Τα δικά της ποσοστά παραμένουν πεισματικά «κολλημένα» στο επίπεδο του 2015..
Το έθνος μας ήταν και θα παραμείνει ένα έθνος μικροϊδιοκτητών και επαγγελματιών. Σε πείσμα των ιδεοληψιών της αριστεράς, τα υγιή κομμάτια του αντιστέκονται στις απόπειρες της να προλεταριοποιήσει το 99% του πληθυσμού σε πελάτες της κομματικής της νομενκλατούρας κατά τα σοβιετικά πρότυπα.
Είναι επιτακτικό να συνταχθούμε σε μία προσπάθεια που πρωτογενώς θα αφυπνίσει τα θετικά χαρακτηριστικά στα οποία βασίστηκαν οι μικροί και μεγάλοι θρίαμβοι του παρελθόντος. Να αντισταθούμε στον αφελληνισμό και την πατριδοκαπηλεία. Να εργασθούμε για μια νέα ανοικοδόμηση με γνώμονα το Εθνικό και το Αληθινό. Αρκετά πορεύθηκε ο χώρος της Δεξιάς απολογούμενος αντί να διακηρύττει τις Ιδέες του. Αρκετό χώρο έδωσε στο γήπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης σε πολιτικούς νάνους, αρκετά εκπροσωπήθηκε από έωλους διαχειριστές ευρωπαϊκών κονδυλίων. Κακώς ταυτίστηκε μερικώς με τον ευδαιμονισμό με δανεικά.
Οι υγιείς δυνάμεις των παραγωγικών και φιλοπάτριδων Ελλήνων θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα της Ιστορίας και του μέλλοντος.
