Σε αυτήν εδώ την έρημη χώρα κάθε 17 Νοέμβρη εορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου. Μία επέτειος η οποία όσο περνούσαν τα χρόνια καθιερώθηκε ως η καθεστωτική και ιδρυτική διακήρυξη που συμβολίζει την ιδεολογική κυριαρχια της αριστεράς. Αυτή η κυριαρχία μασκαρευτόταν υπό το προσωνύμιο «ΠΑΣΟΚ» τόσα χρόνια ώστε να έλθει στο τέλος η αληθινή και πραγματική έκφανσή της, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που με τις ευαισθησίες του για την οικολογία και για τα έργα εκείνα που απαιτούναι ώστε ταυτόχρονα και να αναπλαστεί η Αττική αλλά και να είναι πιο ασφαλείς οι κάτοικοί της έδινε φανταχτερές υποσχέσεις. Προεξάρχουσα αυτής της προσπάθειας η κ. Ρένα Δούρου που τωρα επιρρίπτει το μπαλάκι των ευθυνών από εδώ, από εκεί και παραπέρα. Αυτή είναι όμως η λογική της αριστεράς και για αυτό κυριαρχεί καθ’ όλη την διάρκειατ ης μεταπολίτευσης. Όπως για τα μνημόνια που επεβλήθησαν στην Ελλάδα, σύμφωνα πάντα με την αριστερά, φταίει ο διεθνής καπιταλισμός που καταφεύγει σε φορολογικούς παραδείσους έτσι και για την τραγωδία στην Μάνδρα φταίει η κλιματική αλλαγή (παράγωγο του διεθνούς καπιταλισμού). Ένα είναι το σίγουρο : δεν φταίει ποτέ η αριστερά. Τολμάς να κατηγορείς την αριστερά; Είσαι φασίστας.Και εάν δεν είσαι φασίστας είσαι ακροδεξιός.
Μία τέτοια, ανάλογη φράση περί φασιστών και ακροδεξιών είχε ξεστομίσει η κ. Αναστασία Τσουκαλά, η άτυχη δικηγόρος στο πόδι της οποίας καρφώθηκε η φωτοβολίδα επέκεινα των επεισοδίων αναρχικών με τα ΜΑΤ. Η κ. Τσουκαλά σε μία κάποια ομιλία της που εύκολα μπορεί να ανατρέξει κανείς και να την ακούσει στο διαδίκτυο χαρακτήρισε την ομάδα Δέλτα, τους ειδικούς φρουρούς, ως «φασίστες» ή έστω ακροδεξιούς. Η εν λόγω κυρία λοιπόν εσώθη από τα όργανα της τάξεως τα οποία κατηγορούσε ως φασίστες. Αυτοί οι «φασίστες» ως όργανα της συντεταγμένης πολιτείας την γλύτωσαν πιθανώς από τα χειρότερα, τις πράξεις όμορρων ή έστω συγγενικών ιδεολογικά ατόμων. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι η ιδεολογία της κυρίας αυτής δεν τάσσεται απλώς κατά των ματ ή γενικώς και αορίστως της αστυνομίας. Τάσσεται επί της ουσίας, πίσω από τις πομπώδεις λέξεις, κατά της όποιας συντεταγμένης πολιτείας αφού σύμφωνα με την μαρξιστική ανάλυση που χρησιμοποιείται η δημοκρατία αποτελεί την επιβολή της καπιταλιστικής οικονομίας εις βάρος του λαού. Στο συγκεκριμένο περιστατικό όμως μάλλον ανετράπη όλη της η κοσμοθεωρία αφού απεδείχθη περιτράνως ότι αυτή η “αστική” δημοκρατία είναι αυτή ακριβώς που διαθέτει το σοβαρό ηθικό πλεονέκτημα έναντι της αριστεράς και των παραφυάδων της. «Φασίστες» αστυνομικοί διετέλεσαν το καθήκον τους χωρίς να κλειστούν μέσα σε ιδεολογικά κουτάκια αριστεράς και δεξιάς διότι η «αστική» δημοκρατία απορρίπτει την βία ανεξαρτήτως προελεύσεως. Για αυτό έλεγε ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης ότι ποτέ δεν εχθρευόμαστε τους θεσμούς διότι όταν θα έρθει η ώρα να χρειαστούμε εμείς οι ίδιοι την προστασία τους δεν θα βρούμε καταφύγιο.
Αλλά πού μυαλό για τέτοια εμβριθή σκέψη; Η ανομία σε αυτήν την χώρα έχει χτυπήσει κοκκινο. Ομάδες εισβάλουν στην Βουλή των Ελλήνων και στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και τους χαϊδεύουν τα αυτιά επειδή είναι αριστεροί. Η τραγική διαπίστωση για την Ελλάδα είναι ότι ο κύκλος της μεταπολίτευσης δεν έχει κλείσει. ‘Οταν δεν έχουμε λύσει μεταξύ μας ούτε τα αυτονόητα ας μην περιμένουμε να εξέλθουμε και της οικονομικής κρίσης.
