Το έτος που διανύουμε θα μείνει στην ιστορία ως το έτος στο οποίο η Βρετανία αποχώρησε διχάζοντας την Ε.Ε. και τον πολιτικό κόσμο. Από την μια οι υποστηρικτές της εξόδου, ευρωσκεπτικιστές κυρίως της Δεξιάς, της Άκρας Δεξιάς και ένα μικρό μέρος της κεντροδεξιάς. Από την άλλη οι υποστηρικτές της παραμονής της χώρας εντός της Ε.Ε. Φιλελεύθεροι, αρκετοί συντηρητικοί, σοσιαλφιλελεύθεροι , σοσιαλδημοκράτες και προς μικρή μας έκπληξη, ακροαριστεροί και αριστεροί.
Το ερώτημα που προκύπτει, είναι για ποιον λόγο την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε να την υποστηρίξει σχεδόν όλη η αριστερή πτέρυγα του πολιτικού άξονα; Και τέλος πάντων, αν η Ε.Ε είναι κατά την Αριστερά ένα μέσο του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, ποιος ο λόγος για τον οποίο όλα τα αριστερά κόμματα της Βρετανίας, με εξαίρεση του Τροτσκιστικό People Before Profit Alliance και τα πολύ μικρά Respect Party και Trade Unionist and Socialist Coalition υποστήριξαν την καμπάνια Britain Stronger in Europe; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Το διακύβευμα δεν είναι απλά οι οικονομικές πολιτικές της Ε.Ε και αν θα εξαγάγει ή θα εισαγάγει πολλά προϊόντα μια χώρα, ούτε αν οι τοστιέρες και οι λάμπες θα έχουν ή όχι την έγκριση της Ε.Ε. Αυτό το οποίο οι πολίτες της Ε.Ε βλέπουν ως απειλή από μέρους της υδροκέφαλης και α-εθνικής Ε.Ε, είναι οι πολιτικές της εις βάρος της Εθνικής και Θρησκευτικής ταυτότητας των πολιτών των κρατών μελών. Οι πολίτες της Ευρώπης δεν έγιναν ευρωσκεπτικιστές επειδή είχαν διάθεση να αναλύσουν την σημαντικότητα των Εθνών-Κρατών έναντι των υπερκρατικών ελίτ, απλούστατα αντιδρούν υγιέστατα διότι βλέπουν τον εαυτό τους θύμα της πολιτικής της Ε.Ε η οποία και πολύ απλά τους εκμεταλλεύεται στο όνομα μιας κάποιας δημοκρατίας.
Αφενός η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε, αφετέρου η πλήρης κυριαρχία του πολιτιστικού μαρξισμού και της newleft ατζέντας των κρατών, κάνουν τους πολίτες να δουν πέρα από την οικονομία, η οποία και σαφώς παίζει σπουδαιότατο ρόλο στην σκέψη του μέσου πολίτη. Εξ ου λοιπόν και η υποστήριξη της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε από την αριστερά και την άκρα αριστερά. Ενδεικτικά τις επόμενες ημέρες της εκλογικής διαδικασίας, δεκάδες μέλη αντιφασιστικών και ακροαριστερών οργανώσεων διαδήλωσαν στην Βρετανία με κεντρικό σύνθημα ‘’έξω οι συντηρητικοί, μέσα οι μετανάστες’’ καθώς και με συνθήματα υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. Η πολιτική των -σχεδόν- ανοιχτών συνόρων, οι προσπάθειες παραποίησης των στοιχείων για την έκνομη συμπεριφορά ομάδων αλλοδαπών, οι προσπάθειες δήθεν αφομοίωσης μέσω υποχρεωτικών νόμων, οικονομικών κυρώσεων και υποχρεωτικών μαθημάτων σε θεσμούς όπως τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η αστυνομία και λοιπά, οδήγησαν του Βρετανούς στην έξοδο. Τα ουρλιαχτά για ακροδεξιούς, κακούς ναζί, για χάος στις συναλλαγές κλπ, έπεσαν στο κενό καθώς ολοένα και περισσότερο οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται την Ε.Ε ως έναν μηχανισμό επίθεσης στις πολιτιστικές και πολιτισμικές του αξίες.
Η αντίδραση στην Ε.Ε είναι αντίδραση στην πολυπολιτισμικότητα, τον επιβαλλόμενο εξισωτισμό, την μεταναστευτική πολιτική και την πολιτική ορθότητα. Η Βρετανία ανήκει στους Βρετανούς οι οποίοι άνευ εαυτοφοβικών συνδρόμων και δίχως να χρειάζεται να απολογηθούν για τις θέσεις τους, επέλεξαν να στείλουν ηχηρότατο μήνυμα στην Ε.Ε.
