Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
Φέτος το καλοκαίρι οι πιο συναρπαστικοί προορισμοί στην Ελλάδα έχουν κατακλυστεί από εμίρηδες, ολιγάρχες, σταρ του Χόλιγουντ, διεθνείς επιχειρηματίες και χρηματιστές, ανθρώπους των μίντια. Από την άλλα πλευρά, μιλώντας κανείς με συνταξιούχους της μέσης τάξης, που πέρασαν μια άνετη ζωή εργαζόμενοι με αμοιβές και εισοδήματα απολύτως αξιοπρεπή, έχοντας πληρώσει στο έπακρο τις εισφορές τους για να διασφαλίσουν τα γεράματα, βρίσκεται μπροστά σε μια τραγική έκπληξη.
Πολλοί από αυτούς δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν κρέας. Δεν μπορούν να πάνε ελάχιστες διακοπές. Δεν πάνε ούτε στο καφενείο της γειτονιάς, πόσο μάλλον στην ταβέρνα. Στα δημοσιογραφικά γραφεία πλέον ακούγεται πολύ συχνά ο χαρακτηρισμός «εγκληματίες» ή «δολοφόνοι» για τους ανθρώπους που σε θέσεις εξουσίας χειρίστηκαν τη δημοσιονομική περιπέτεια της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και οι δημοσιογράφοι έχουν ψυχή και αγανακτούν με όσα συμβαίνουν στο μέσο νοικοκυριό, στις δικές τους οικογένειες.
«Η Ελλάδα βγαίνει από τα Μνημόνια» είναι η όλο και πιο συχνή επωδός από τα κυβερνητικά φερέφωνα. Σωστό. Η χώρα κλείνει έναν κύκλο που άνοιξε το 2010 και γύρω όλα μοιάζουν συντρίμμια, λες και τελειώνει ένας σαρωτικός βομβαρδισμός. Το χειρότερο! Από τις ψυχές των Ελλήνων λείπουν η ελπίδα, το κουράγιο, η αποφασιστικότητα ότι όλοι μαζί μπορούμε να ξαναχτίσουμε τη χώρα σε μια νέα βάση. Η επιλογή που ακολουθήθηκε με ξένη εντολή -ευρωζώνης- και εγχώρια συναίνεση όλων αυτών που κυρίαρχα οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, πολιτικούς, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, αναλυτές ήταν «ισοπεδώστε τα όλα».
Εισοδήματα, περιουσίες, δικαιώματα, νομικό και συνταγματικό πλαίσιο, υποδομές, κρατικές επιχειρήσεις, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται υπό κατάρρευση. Και στην παρούσα φάση πλέον διακηρύσσεται ότι ο έλεγχος της στρατηγικής ανοικοδόμησης θα επανέλθει σε εθνικό επίπεδο. Ποιος έλεγχος; Αφού το θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια έχει θωρακιστεί περνώντας σε μόνιμη βάση αρμοδιότητες και εξουσίες των εθνών στη ζώνη του ευρώ και του γερμανικού μερκαντιλισμού. Ποια Ελλάδα θα ανοικοδομηθεί; Αυτή που θα αφορά τους Έλληνες ή αυτή που θα θέλουν Βερολίνο – Βρυξέλλες ως εξωχώρια περιφέρειά τους; Οι Έλληνες κατηγορούνται από την προτεσταντική θρησκοληψία ως ένας λαός-παρίας που αδυνατεί να συγκροτήσει κάτι περισσότερο από ένα «αποτυχημένο κράτος».
Ο εγκλωβισμός στη ζώνη, που δεν είναι μόνο δημοσιονομική ή νομισματική αλλά αφετηριακή για όποια προσπάθεια θελήσει να καταβάλει η Ελλάδα, μπορεί και να αποβεί μοιραίος ως προς τον κοσμοπολιτισμό που αποτελεί μονόδρομο για τη χώρα. Αν τουλάχιστον θελήσουν οι Ελληνες να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα τον εαυτό τους και το εθνικό κράτος τους. Η ζώνη του ευρώ, στο γερμανικό της αφήγημα, είναι ερμητική, εσωστρεφής και φοβική. Μίζερη και λεπτομερειακή. Τόπος χωρίς όραμα αλλά με σειρά διαδικασιών.
Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν μπορούν να λειτουργήσουν σημαντικά μέσα στη ζώνη αυτή. Ο κοσμοπολιτισμός, η εξωστρέφεια, η ελευθεριακή αντίληψη για τον πλούτο αλλά και για την κατανάλωση δεν επιτρέπουν τον ιστορικό συμβιβασμό με τη ζώνη. Δεν μπορεί να προκύψει δομική συνάφεια με τον γκρίζο ορίζοντα του Βορρά, την ψυχαναγκαστική πειθαρχία και τη θεοποίηση της δομής. Πέριξ της περιοχής της Ελλάδας και της Κύπρου απλώνεται ο πόλεμος. Μέτωπα «θερμών συγκρούσεων» χωρίς διάταξη στρατών και πειθαρχία μάχης. Το Ισλάμ και οι φυλές του προελαύνουν. Μια άλλη ηθική, αυτή της Σαρία και της Τζιχάντ, έρχονται να αμφισβητήσουν τον ουμανισμό και την ελευθερία με διαφορετικούς και πολύ πιο βίαιους κώδικες από τους Γερμανούς προτεστάντες. Το ίδιο, όμως, ισοπεδωτικό αποτέλεσμα διεκδικούν για μια ανθρωπότητα που θα χρειαστεί χρόνο, αίμα και φρίκη για να βρει το νέο σημείο ισορροπίας της. Φέτος το καλοκαίρι η Ελλάδα ανοίγει «παράθυρο» στον κοσμοπολιτισμό της. Ομως η πορεία προς αυτόν θα χρειαστεί οργάνωση και αγώνα πολύ πιο σημαντικό από την υποδοχή των εμίρηδων και των ισχυρών του πλούτου στα νησιά της.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία, Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014.
