Οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη συνεχίζονται και καταδεικνύουν αν μη τί άλλο μία ένοχη σιωπή εκ μέρους του Πρωθυπουργού. Από ό,τι φαίνεται ο Αλέξης Τσίπρας σκεπτόταν μέχρι εσχάτων την λύση της εξόδου από την Ευρωζώνη μέσω της μετάβασης σε ένα παράλληλο νόμισμα και ενός πακέτου οικονομικής βοήθειας.
Αυτό όμως που πρέπει να αναγνωσθεί πολύ σοβαρά ως συμπέρασμα δεν είναι μόνον ότι υφίστανται εγχώριοι πολιτικοί αυτοί καθ’ εαυτοί που είναι έτοιμοι να σύρουν την χώρα σε περιπέτειες με εθνικά επικίνδυνα αποτελέσματα και μάλιστα χωρίς οργανωμένο πλάνο. Αυτό που πρέπει να προσεχθεί πολύ σοβαρά είναι ότι οι “εταίροι” θεωρούν την οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδος μη αναστρέψιμη. Ή, ακόμα χειρότερα, την θεωρούν αναστρέψιμη μόνον υπό την προϋπόθεση της επέκτασης των δικών τους εταιρειών στην χώρα μας και φυσικά με την σύναψη συμφωνιών ευνοϊκών για την προώθηση στην χώρα τους των ενεργειακών μας κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα περνούσε πολύ καλύτερες ημέρες εάν έριχνε στο τραπέζι του χρέους τα ενεργειακά μας κοιτάσματα.
Η ηπειρωτική Ευρώπη άλλωστε, επέκεινα των δύο Ρωσσο – Ουκρανικών κρίσεων αντιμετώπισε πολύ έντονα την Ρωσσική βουλησιαρχία όταν έκλειναν οι στρόφιγγες των αγωγών από τον κ. Πούτιν. Και, όσο και να προσπαθούν να καθησυχασθούν από τον ενεργειακό αγωγό TAP, οι αγωγοί πάντα είναι στο έλεος των χωρών εκείνων που διασχίζουν. Αντιθέτως, όταν το φυσικό αέριο μεταφέρεται μέσω πλοίων το κόστος μειώνεται ριζικά ιδίως όταν μεταφέρεται από χώρα της ΕΕ. Διά αυτού του τρόπου όμως θα ευνοηθούν οι Έλληνες εφοπλιστές έναντι των εφοπλιστών άλλων χωρών.
Τα ηπειρωτικά συμφέροντα της ΕΕ λοιπόν επιδιώκουν να διασφαλίσουν πρώτον ότι οι εταιρείες τους θα επεκταθούν στην χώρα μας προσλαμβάνοντας ένα υψηλού επιπέδου εργατικό δυναμικό σε εξαιρετικά χαμηλό κόστος μισθών και δεύτερον εξαιρετικά ευνοϊκές συμφωνίες από την εξόρυξη των ενεργειακών μας κοιτασμάτων. Όχι όμως μέσω ελληνόκτητης ναυτιλίας αλλά μέσω ενός νέου αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο με πολύ ευνοϊκότερους οικονομικούς όρους έναντι των υπάρχοντων.
Η Ελλάδα κατέχοντας μία εξαιρετική γεωπολιτική θέση την οποία ουδέποτε οι εγχώριοι πολιτικοί μας μπόρεσαν να αναδείξουν και να εκμεταλλευθούν προς όφελος του Έθνους είναι έρμαιο αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. Και αυτό που προκαλεί ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον είναι ότι οι βασικοί πολιτικοί ταγοί δεν σκέπτονται την χώρα ως μία εν δυνάμει παίκτρια που εξισορροπώντας μεταξύ αλλότριων συμφερόντων δύναται να αποκτήσει κάποιου είδους ανεξαρτησία.
Για να καταστεί το τελευταίο εφικτό πρέπει είτε να επιστρατευτούν φιγούρες παγκοσμίου βεληνεκούς όπως ο Βασίλειος Μαρκεζίνης είτε να αναδειχθούν νέα, φρέσκα πρόσωπα με ιδεολογική πυγμή και ριζοσπαστικές ιδέες. Η πατρίδα μας χρειάζεται άμεσα ιδεολογική επικράτηση έναντι της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς ώστα να συνδέσει ξανά τα πανεπιστήμια με την αγορά εργασίας και να φτιάξει μία διαβαλκανιακή silicon valley, να φτιάξει επί τέλους ναυπηγοκατασκευαστικές ζώνες, να επιτρέψει την ανάπτυξη ιδιωτικής πολεμικής βιομηχανίας στο πρότυπο της Τσεχίας, να κατασκευάσει σταθμό επαναυγροποίησης φυσικού αερίου, να ενεργοποιήσει άμεσα συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, να περικόψει δραστικά το κράτος και ισοπεδώσει προς τα κάτω το έγκλημα της φοροληστείας. Διά αυτού του τρόπου και Βαρουφάκηδες θα απουσιάζουν ως πολιτικές προτάσεις αλλά και οι εκάστοτε Σόιμπλε θα σκέφτονται πολύ να κουνούν το δάκτυλό τους στην πατρίδα μας.
